[Verse 1]
Όλα είναι αστεία τέλος
Αυτή η πρότασή μου περιγράφει το πως σκέφτομαι και γράφω μεθυσμένος
Αν η όρασή μου είναι OK οι διπλανοί μου, μου δείχνουν να αλλάξω τώρα φαίνομαι χαμένος
Οι διπλανοί μου, σχήμα λόγου που έτσι το 'φερα
Δίπλα μου δεν ήταν ποτέ ήμουν σ’άλλη ατμόσφαιρα
Κυριολεκτικά μας χώριζαν κάτι χιλιόμετρα
Ποτέ δεν έμαθα αν έτυχε ή το 'θελα
Με στοιχειώνεις γιατί μου ξυπνάς εικόνες πόσο με σκαλώνεις ώρες ώρες
Μόνες μείναμε σταγόνες στο φανάρι
Ισοδυναμώ με νέο λάθος στην περίπτωση να σ'αγαπήσω πάλι
Η παιδική μου ανάμνηση είναι εκεί στο πέτρινο σκαλί που το εαυτό μου άφησα
Η ζωή είναι ένας αγώνος δίχως όρια όσων αφορά τον χρόνο μα κατάφερα και άργησα

[Chorus]
Πάντα είμαστε μόνοι
Στην υγειά της παιδικής ψυχής μας που ποτέ δεν μεγαλώνει
Όσοι είπαν ότι θα ΄ναι εδώ έγιναν σκόνη
Μείναμε εμείς και η σκηνή (εμείς και η σκηνή)
Πάντα είμαστε μόνοι
Στην υγειά της παιδικής ψυχής μας που ποτέ δεν μεγαλώνει
Όσοι είπαν ότι θα ΄ναι εδώ έγιναν σκόνη
Μείναμε εμείς και η σκηνή (εμείς και η σκηνή)

[Verse 2]
Κι είχα να σου πω τόσα πολλά
Μα όταν έφτασε η ώρα να μιλήσω ήμουν άφωνος
Μ’ αφήνει αδιάφορο το αν ο Ιησούς είναι Θεός
Μ' ενδιαφέρει αν ο Ιούδας είναι άνθρωπος
Είναι τόσα λίγα όσα έχουμε
Είμαι τόσο λίγος όσο φαίνομαι, λυπάμαι
Αλλά δεν θα φτάσουμε όσο πολύ κ'αν τρέξουμε
Όσο δεν πρέπει τόσο πιο πολύ την σκέφτομαι
Είμαι το μόνιμο σημάδι στου θηρίου το λαιμό
Το τελευταίο εμπόδιο στο πηγαιμό
Υποπτεύομαι πως μόνο την νύχτα είσαι αλήθεια
Γι'αυτό έχω αγχωθεί γιατί κοντεύει πρωινό
Είναι η πιο ωραία συντροφιά
Επειδή όταν δεν είχα συντροφιά έγινα δυο
Ένας χαρακτήρας σαν εμένα και αυτός που συνηθίσαμε να φθείρεις και να φθείρω
Αντίο
[Chorus]
Πάντα είμαστε μόνοι
Στην υγειά της παιδικής ψυχής μας που ποτέ δεν μεγαλώνει
Όσοι είπαν ότι θα ΄ναι εδώ έγιναν σκόνη
Μείναμε εμείς και η σκηνή (εμείς και η σκηνή)
Πάντα είμαστε μόνοι
Στην υγειά της παιδικής ψυχής μας που ποτέ δεν μεγαλώνει
Όσοι είπαν ότι θα ΄ναι εδώ έγιναν σκόνη
Μείναμε εμείς και η σκηνή (εμείς και η σκηνή)