Ne düşman bilir ne kışı sever
Ruhumda cevher, kendim olurdum
Gözlerim kısık, belki de aşık
İçimde bir ışık, derdim olurdun

Git, hadi git, yine git
Yine gitme
Gör ve de bil, bil ki git
Yine gitme

Korkarken kendimden
Titrerken ellerim
İsterken yarınları seninle, göremedim
Bilirken içini
Kaldım hep dışında
İsterken yaşamayı seninle, bilemedim
Sendin düşmanım

Gittikçe içime kapandım
Çoğu zaman kendimden utandım
Sendin düşmanım

Ne insan bilir ne doğru söyler
Sadece bekler, hata bulurdun
Gözlerin açık, kendine aşık
İçimdeki ışık derdin olurdu