خیلی وقته کسی زنگ نزده
سراغمو بگیره، بگه مرده ای یا زنده
هر صبح توی آینه میبینم

زیر چشمام سیاه ان
موهام سفید تر شده ان
دوباره، میام توی اتاقم
جای دستاتو از رو پوستم می کنم
تا کی، باید من بمونم، تو خوابم بپوسم؟
تا کی، باید من برقصم با سایه ام بپوسم؟
گوش کن، دارم میشنوم
صدای خنده هاتو، که زنگ میشه تو سرم
ببین، دارم می بینم خواستن چشاتو
یه یخ میشه تو تنم
لباسات جمع شدن روی هم
مث کوهی پشت در
جلو راهمو میگیرن
تا کی باید من بمونم تو خوابم بپوسم
تا کی باید من برقصم تا شاید بپوسم
هر روز مثل دیروزه
فردام همینه