[Chorus]
Είναι party, είναι φάση, είναι σκέψη, είναι δρόμος
Είναι ιδιαίτερο, διαφέρει, δεν το εγκλωβίζει νομός
Είναι ζω το σήμερα σαν να μην υπάρχει αύριο
Το αύριο θα το ζω σαν να μην υπάρχει μεθαύριο
Για τους παλιούς εγωιστές, για τη νέα γένια
Για τους παλιούς εγωιστές, για τη νέα γένια
Για τους παλιούς εγωιστές, για τη νέα γένια
Για τους παλιούς εγωιστές, για τη νέα γένια

[Verse 1]
Θυμάμαι ήμουνα παιδί, είχα μία αποστολή
Να μοιράσω τις κουβέντες που 'χα μέσα στηΝ ψυχή
Θυμάμαι μέρες, νύχτες παλεύαμε για χαρτί
Πάρε-δώσε, τι θα γίνει; συνεχίζεται η ζωή
Επεισόδια κολλητά, η καλύτερη σειρά
Ένας φιλόδοξος νέος που κορυφές κατακτά
Και συνεχίζεται, κουφάλα δε σταματά
Είμαι ο γιος, μαλακά, που η μανά χειροκροτά
Νιώθω πως είμαι ο εκλεκτός, η φωνή της γειτονιάς
Ο αγώνας, η πάλη της δίκης μας γενιάς
Κι εγώ έμαθα αυτό, μορφώσου και να εξελίσσεσαι
Δε μετράει το πού ξεκίνησες, μετράει το πού βρίσκεσαι
Και πες με τυφλό, δε βλέπω τα όρια
Δε γνωρίζω σύνορα, τι κι αν το ζω εγχώρια
Δε μας φυλακίζει καμιά φυλακή
Ούτε πίσω από τα σίδερα, ούτ' η αστική
Γι' αυτό παίζω τα χαρτιά μου σωστά σ' αυτή την παρτίδα
Με καρδιά λιονταριού τα ποντάρω όλα κι ας έχω λίγα
Είμαστε πιόνια όλοι μα κάποια πιο γενναία
Κατάματα μερικά κοιτάνε το βασιλειά
Κι είναι τα λόγια μας βαριά, κεφάλια ανοίγουν σαν κοτρόνα
Και φαντάζει θολή μετά απ' αυτό κάθε κορώνα
Φτιάχνουμε λεγεώνα, το πάμε μπροστά
Για τους παλιούς εγωιστές, για τη νέα γένια, κουφάλα