[Verse 1: İçyüz]
Ne hisseder beyaz adam? Günah şehri burası mı?
İnsanı insan yapan rahat gelen yuvasıdır
Ki, bembeyazken saçlarında, "aşk"ın "a"sı kalmaz
Gözünde kaybetmeme aşinasın, ağla

Bekleyip durma burası bayağı unutturdu seni
Barındığın odalardan anla, umutsuzluk evim
Karnımda ağrı, gözümün altı mosmor ölüyorken
Bir anlayanla karşılaşmamak... Gurub tuttu beni

Uğur yoktu demin. Ne oldu, sesimi duyduğunda
Hatırladın nedense, bedenim şehre yokluk eri
Düşünmeme engel olan kız da şimdi korku verir
Babacığım dur bir dakika, bu gece ölüme yolcu benim

Depresif duruyorlardı, suçlu ben mi bilemedim
Şarkılar da şu huzuru bak güneşe verdi, bize değil
Öldürüp can verin de göstermeyin ileriyi
Gelecek kapılarında sorumsuzca dileneyim


[Nakarat: İçyüz]
Kanıp ta bırakamadığım en sevdiğim yalansın be sevgilim
Gözlerim karanlığında kararsız
Bulutlarda kamp kuran bir nem kadardın apansız ve
İhanet aldı başımı, söyle sen ne kadarsın?

[Verse 2: İçyüz]
Söylesem de bu şarkı bir fayda etmiyor
Yolun sonunda gördüğüm o ayrılıktan ötesi yok
Anladım ki bizden hayli uzak kalmış
Aynı şehirlerde olsak bile aşkın bizi göresi yok

Her bir dertte kafamı yalanlarla süsledim
Ben ayrılıkla barıştım artık yokluğuna küsmedim
Gücümü annemin bu gözlerinden aldım
Yine de tek bir an yıkılmadım, ayakta durdum üstelik

Herkes ayrı bakıyor, anlamıyorum aşkı
Öyle kapıldım ki, gözlerinden akıp önüne taştım
Bir bilsen içimdekiler öyle zor ki. Kaçtım!
Ölmek isteseydim eğer, her dakika adına açtım

Kararsız her yer, o yoksa kapansın kapılar
Zararlı çıkarsın, bu mutlulukta yoksa kural
Göz kapaklarım dayanmaz artık, içim senle dolar
Tebrikler canım, gitsen de gitmesen de koyar!

[Nakarat: İçyüz]
Kanıp ta bırakamadığım en sevdiğim yalansın be sevgilim
Gözlerim karanlığında kararsız
Bulutlarda kamp kuran bir nem kadardın apansız ve
İhanet aldı başımı, söyle sen ne kadarsın?