[Verse 1: Narkoz]
Uyan bi' rüya bu uyan bu rüyadan eninde sonunda suratına patlar
Bu gerçekler hilafsız anlatana zarar
Yolundan şaşanlar var
Maddeyle kendini bozarlar marifet sanarlar
Çökerken sanrılar dinmeyen sancılar
Yalanlar dolanlar kabuslar masallar
Doğmayacak güneş sana olmayacak sabahlar
Gecende çığlıklar arttıkça kafanda paranoyalarına yenilerini katla
Hatta ve hatta kendinle savaşın bak kimseyle değil
Tabi kusarken öfkeni kulağına eğil ona patronu göster
Merhamet değil ona patronu göster
Merhamet değil hadi patronu göster
İkileme düşüyor bu aklım ikide bir ikili bu savaşımı tatcam
Yanaşıyo uçuruma biri diğerini gömene kadar sürer mi sabrım? Sanmam
Gömüyorum her gece hayallerimi
Bana dokunmaz oldu bu can kırıkları
Gerçekçi olmak da bi’ yere kadar tabi
Risk alıp açıyorum bak kanatları
Ya bu deve bu diyara hükmedecek ya da budalalık edip seni rezil edecek
Ya da bunalıma girerek eziklenecek ya da kelimeleriyle yine mest edecek
Arena bu dünya, biz de matadoruz
Yine seviyoruz zoru tabi tüketerek onu
Sırtımıza yükleniyo' her gün ayrı sorun
Tabi sorunlara sevdalıyız oda ayrı konu