[Verse 1]
Olduğundan her akşam bugün daha bi’ kayıp
Sağlı sollu kamaralarda şehrin heyecanına kalıp
Işıklarını patlatan tepemde farklı şeyler atlatan
Her zamanki mekan bi’ duble daha kapat bana

Anlatıyorum çok şey yüksek oran şaka
Gam kasavet Göztepe’yse ben tam bi’ Karşıyaka
Kafayı açmadan bi’ midye dolma harbiden fiyaka
Elini cebine götürmek mi başka bakmadan fiyata

Ayaklarda kara sular devrilip yatağa
Senin derdin olmayan beni batırır batağa
Aralık ortasında açık kalan pencereyi küfürle kapat
Bunalmadın mı zindanımda hep fitne fesat?

Tamdan akşamına dolaşan Monte ben Kristo Kontu
Dibi yok konumumun o yüzden arama yok korku
Anti kahramanım orta çağda ben Barok tutku
Fikrim et kemik bürünüp yine bir ok tuttu

[Nakarat]
Umut yoksa bıraktığın yerde bul at kendini
Zamanda benim yerim odada tükenmiş bi’ hâldeyim
Buharlaşan teninle kaybolan bi’ devrin en dibiyim
Hikayesinde anlatırken kaybedenleri

Umut yoksa bıraktığın yerde bul at kendini
Zamanda benim yerim odada tükenmiş bi’ hâldeyim
Buharlaşan teninle kaybolan bi’ devrin en dibiyim
Hikayesinde anlatırken kaybedenleri

[Verse 2]
Derken öyle sızmışım yatağın köşesinde
Bi’ kahvaltı masası herkes neşesinde
Sabah çıktım erken huzur yüzümde
Bak adamım nihayetinde işinde gücünde
Hikaye bitince ne kaldı geriye başka
Bi’ öncekinden iyi olmasın yine bok gibi bi’ akşam
Öyle zamanların bomba adamı başkan
Müsabakaya her daim dört klasta başlar

Yine bu sessizliği sonlandırıp hararetle
Yazarım gayretle, izleyip hayretle
Kadrajımda kalabalık yok hiç bir mübadele
Pek çoğunda gördüğüm kör kütük mücadele

Uzaktan izle dur, evinden olanları
Bunaldıkça bunaldım ben içindeyken onların
Işıkları bu şehrin zehirli kan damarları
En doğrusu yapmaktı yine verdiğim kararlarım

[Nakarat]
Umut yoksa bıraktığın yerde bul at kendini
Zamanda benim yerim odada tükenmiş bi’ hâldeyim
Buharlaşan teninle kaybolan bi’ devrin en dibiyim
Hikayesinde anlatırken kaybedenleri