[Verse 1: Heijan]
Konuşmak isteyeni harcadılar
Yaşamak isteyeni dört duvara tıkadılar
Bi' nasip uğruna yol yürü tabi kara bu baht
Yazılır anlımıza kötü kader hep yaralar

Yaşadım hayatımı kırık dökük insanların arasında
Yaşım yirmi altı başım kırka merdiven dayamış
Bulutların arasından gülümser hayat suratıma

[Nakarat: Ahiyan]
Ben de bütün yolları denedim
Bak hiç ağlamadın bile
Bi’ de gülmeyi dene
Er geç ordayım

Ben de bütün yolları denedim
Bak hiç ağlamadın bile
Bi' de gülmeyi dene
Er geç ordayım

[Verse 2: Heijan, Ahiyan]
Yaşıyoruz boşuna
Gitmiyor hiç hoşuma
Vurup durur zincirleri hayat benim boynuma
Çalar durur şarkılarım onların kulağında
Bu mu şöhret
Bu mu şan
Penceresiz hep odam
Yağar kurşunlar üzerime (üzerime)

Beni vursunlar düzelеmem (düzelemеm)
Yazarım hayatımı kimselere güvenemem (güvene-mem)
Yakarım bedenimi şahit olur tüm geceler

[Nakarat: Ahiyan]
Ben de bütün yolları denedim
Bak hiç ağlamadın bile
Bi' de gülmeyi dene
Er geç ordayım

Ben de bütün yolları denedim
Bak hiç ağlamadın bile
Bi’ de gülmeyi dene
Er geç ordayım