Mata anata no koto
Kangaeteta
นอกหน้าต่าง ก็เหมือนอย่างเก่า
ยังเผลอเฝ้ามองอย่างนั้น
หากว่าฉันไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง
คงไม่รู้คืนวัน วันต่อไป
รักเก่าๆ ไม่ลบไม่เลือน
ภาพรักวนเวียนกับใจ
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าควรตัดใจ
เกินที่คนอย่างฉันจะทำอะไร
ปล่อยไป
ต้องปล่อยไป
ในสักวัน ฉันคงลืมได้เอง

ถ้าเราชอบใครสักคน
รักเค้าล้นในจิตใจ
เวลาจะเดินเร็วเกินไปในความรู้สึก
เเค่พอนึกว่าอยากเจอ
ไม่รู้เธอไปอยู่ไหน
ใครพาดวงตะวัน พลันลับลาจากขอบฟ้า

แค่เพียงลมแผ่วเบา เพียงถอดใจ
ก็เหมือนจะยิ่งไกลห่าง
ช่างเปราะบาง อย่างใคร..เคยบอกไว้
หวั่นไหวเกินไปอย่างนี้
อัดอั้นเหลือเกินบอกใคร
เจ็บปวดยากเกินเข้าใจ
จะมีไหมสักคนเข้าใจ..
Mata anata no koto
Kangaeteta
ไม่ว่าใคร สุดท้ายคงยอม
ต้องแพ้และเป็นอย่างฉัน
สิ่งที่ฉันนั้นคิดจะเปลี่ยนแปลง
บอกตัวเองต้องทำได้สักวัน
ฉันจะลืม ลืมรักเก่าๆ
ค่อยลบมันไปจากใจ
ความรู้สึกความรักที่มีต่อเธอ
ปล่อยมันอยู่ในฝันให้มันหลุดลอย
ปล่อยมันไป
จะปล่อยไป
ลองให้ใจ หาตัวเองให้เจอ

ค่ำคืนที่เธอหลับแล้ว
เธอรู้ไหมฉันยังพร่ำเพ้อ
หลับตาไม่ลงไม่คุ้นเคยความโดดเดี่ยว
เหลียวมองไปเห็นแต่เธอ
เจอภาพนั้นเธอกับฉัน
เหม่อมองเพดานและก็จ้องไปอย่างเลื่อนลอย

หมอกบางตอนใกล้เช้า
ราวกับฝันบางครั้งก็แยกไม่ออก
หลอกตัวเองกับความรู้สึกดี
ฟังเสียงนกร้องอย่างนั้น
ได้ยินเสียงเธอในฝัน
เจอะเจอหน้ากันก็ฝัน
ได้แค่นี้ฝันเดิมๆต่อไป
Mata anata no koto
Kangaeteta
นอกหน้าต่าง
ก็เหมือนอย่างเก่า
ยังเผลอเฝ้ามองอย่างนั้น
หากว่าฉันไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง
คงไม่รู้คืนวัน วันต่อไป
รักเก่าๆ
ไม่ลบไม่เลือน
ภาพรักวนเวียนกับใจ
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าควรตัดใจ
เกินที่คนอย่างฉันจะทำอะไร
ปล่อยไป
ต้องปล่อยไป
ในสักวัน ฉันคงลืมได้เอง

ช่างโหดร้ายเมื่อเหงา
เฝ้าแกล้งคืบคลานเข้ามา
อย่างช้าๆท้องฟ้า
นั้นก็เริ่มหม่นมัว
กลัวอดกลั้นไม่ไหว
ให้น้ำตารินออกมาแค่เพียงบางๆ
อยากให้ในวันนึง
ภาพเธอจางจากฉันได้ไหม

จะไม่คิด คิดถึงอีกต่อไป
ใจคงพอแล้วตอนนี้
แม้ไม่อาจ ลืมได้สักที
ก็หวังมีปาฏิหาริย์
อธิษฐานทั้งรู้อยู่แก่ใจ
ไม่มีวันไม่รักเลยสักที
ฉันไม่เคย ลืมสักนาที
ไม่รู้ควรทำอย่างไร
Mata anata no koto
Kangaeteta
นอกหน้าต่าง
ก็เหมือนอย่างเก่า
ยังเผลอเฝ้ามองอย่างนั้น
หากว่าฉันไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง
คงไม่รู้คืนวัน วันต่อไป
รักเก่าๆ
ไม่ลบไม่เลือน
ภาพรักวนเวียนกับใจ
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าควรตัดใจ
เกินที่คนอย่างฉันจะดึงเธอไว้
ปล่อยไป
ต้องปล่อยไป
ในสักวัน ฉันคงลืมได้เอง