[مقدمه]
سیزده و سیزده دقیقه
باید برم
ایستگاه اول
صفر بیست و یک
آواتار
صفر بیست و یک
آه؛ صفر بیست و یک

[قسمت یک]
قلمم تاریخو رقم زد، بگو بازی کن از اول
بدون ترسی نداره واسه بازیکن بدن درد
من هستم تو بهترین و بدترین روزای بد
سردترین روزای سخت تو چاه نفت، ایران
تو خزترین روزنامه زرد
بهترین بودم برای کم‌ترین پولایِ سبز تو راه قلب
نابغه‌ام اما یه ناخدام که پشت قایقم
مُهره ثابتم، قفل تابشم، متضادتم
اولده کار من؛ متجاوزم و متقابلم
اولین لورد تو راه رپ پارس و متداومم
یه پازلم که ساخته‌شم توپاکشم
می‌رینه، اسرارآمیزم، انگار عضو «کاگ‌ب»‌م
شیفته مشت بازتم؛ نمی‌خوام جغد جاده شم
یا که دست بذارم رو دردات و مُشت و مال بدم
پرتقال ‌فروش نیستم که به تو پرتقال بدم و
بگم دو سه کام بزن؛ بشینی پشت وانتم
یا که زور نمی‌زنم شونه‌هام پُرستاره شن
با رپ تو عمق رابطه‌ام
هیـــــش، ‌جفته تاسِ من
تا اوج واژه رفتم، ازم مثِ مبصرا بترس
دنبالم تو پوسترا بگرد
دست نذار رو نقطه داغ من و تخم داغ من
عقابا، غالبن تو سایه‌ان
تو مُرده‌های دشت و پشت باغ‌وحش
مثِ یه ماشین پُر شتابم
(صفر بیست و یک)
آره پا به تخت
از همه متواضع‌تر
[همخوان]
دیگه نمیدم به رپ آوانتاژ
موزیکاتون اومد، تو گوشامون رفت آت‌آشغال
اگه، امروز بخواد بره به جنگ آواتار
واسه‌ش مهم نیست از آبادان تا رشت باراباس

دیگه نمیدم به رپ آوانتاژ
موزیکاتون اومد، تو گوشامون رفت آت‌آشغال
اگه، امروز بخواد بره به جنگ آواتار
واسه‌ش مهم نیست از آبادان تا رشت باراباس

[قسمت دو]
جمشید نیستم ولی بهم میدن جام‌جم
متنفر از اونا که منتظر میراثتن
بهت میگن خیالت جمع
میشه سیگارت بنگ، با یه پیژامه تنگ
پشت دیوار سنگی با نگاهای سنگینِ چنگیز
تبعید تقدیر، یه مبارز بی‌شمشیر
و گرمی مستندساز، بدون تدوین تلخی
همیشه وحشی و زخمی، نزدیک
تا وقتی پا به پامی، با یه گاندی راه میری
بی‌خایه‌مالی خنده‌هات نمی‌زنن به چارلی‌چاپلین آسیبی
وقتی کار می‌دیم باعث تعطیلات می‌شیم
انگار دادیم به یه گرسنه‌ی آفریقایی ساندویچ
مافیایی راه می‌ریم تو طول و عرض مملکت
روی خط دردسر، با سود کم معرفت
تن‌به‌تن، روی بازی، روی سنگ‌ سخت
سوژه خنده جمع، مث روز شنبه گرم کار
همچنان می‌مونیم روی دنده ‌پنج، روی نقشه گنج
با پوست گرم و نرم ببر؛ یه شکنجه‌گر
که کَکِشم نمی‌گزه با حرف زرد مردم
یه انقلابی که نمی‌ده بوی گند ترس
[پل]
آره
ایستگاه اول چطور بود؟
هنوز کلی راه هست
ریل
۰۲۱

[همخوان]
دیگه نمیدم به رپ آوانتاژ
موزیکاتون اومد، تو گوشامون رفت آت‌آشغال
اگه امروز بخواد بره به جنگ آواتار
واسه‌ش مهم نیست از آبادان تا رشت باراباس

دیگه نمیدم به رپ آوانتاژ
موزیکاتون اومد، تو گوشامون رفت آت‌آشغال
اگه امروز بخواد بره به جنگ آواتار
واسه‌ش مهم نیست از آبادان تا رشت باراباس

[پایانی]
آهنگساز
پی... پی.. پی. پیشرو
تهران
آه