[Verse 1]
ازم میخوای تو ثانیه چندتا رایم بدم بهت
این کار رپه من غول چراغ شم و کام بدم بهت
از خواب به خواب کنی فرار چون من تو خوابت راه میرفتم
ولی هنوز بهت نگفتم مدام کجا میگشتم
هرچی دستاتو مالیدی رو چراغ نیومدم
چون غول چراغای دیگه تو چراغ پهلو منن
راز دسترسی به قوانینو به گور ببر
فقط آرزو بکنو هر آسیبو و به جون بخر
آرزو یعنی صفر تو فراماده زیستن
تو سرآغاز بی حدی بی تقاضای بیشتر
تو پناهگاه ریشت
تو عمق سادگی رنگ پذیر
یه مست معنوی
عاشق سرزمین ابدیش
مثل رابطه ی جلف پیرزن و بستنی و
نقاشی بچه ها که میکشن رو صندلی
شبیهشو تو دستشویی پارکا میبینی
خوشبختی یعنی وقتی واس خودت پاستا میگیری
و بعدش گانجا میپیچی
میشی محو آسمون
میگی هرچی تلاش کردم
دیگه بسه واسه پول

[Verse 2]
مردم میخوان همیشه تو اوج ببیننت
اگه دکورت بهم بریزه فحش کشیدن بهت
جز رسیدن به خودت کاری نمیکنی
با همه داداشی میشی ولی چایی نمیخوری
میاد تو یه لحظه زندگیتو باد میبره
ازم انقد برد که رفیق فابریکمه
هنوز آب دهنش رو نی نارگیلمه
بادو میگم همون جا که خونه راستینمه
افزایش جمعیت تو مخم میره شدید
ولی تو دلم آتیش وقتی گسل میده شهید
اونور دارن میلیاردی میدن به مربی جدید
فوتبالیست خوبی باشی میشی هنرپیشه سریع
که بتونی با پول خودت یه مستطیل بخری
بعد هم فقط سعی کنی بری مستقیم یه وری
پر انگیزه شدی پاسو کار و هاسه جدید داری
با پول نوچگی فاز رئیس داری ها؟
چشم آدم بدایی که رو میشنو ببین
مردم میدونن فرق بین عنو کوبیده
واسه همینه هزار بار خاکو بوسیدنو
تو سرما پوسیدنو تو گرما پوشیده
از ده دارن هجوم میارن سمت پایتخت
تو این ترافیکو بی غذایی سمه زاییدن
اگه به دنیا بیانو یه قهرمان باشن
گوشِ اکثریتشون شکسته لای در
افکار جامعه هم بریده از بندناف سگ
با سرِ کبکی که سرشو میکنه لای برف
عادت به چند تا هرزه با یه جمع
پت و و مت و و ماری بنگ
تتو متو پول پافی کوک و تنگ
اینا فقط مشکلات مملکت من نیست
با اینکه خوب نشده هنوز زخم دست مسیح
قراره که قلبا رو به قلب هم ببندیم
واسه زجر هم بجنگیم توی دردسر بخندیم
حتی اگه شاهرگمون لب به لب شمشیره
انسان بمونیم وقت رعد و برق تغییر
کنارتم رفیق با صدای من بخند
میرسه مسیر سفید با اعلام معرفت
تو ادامه بعد درد پا رو پدال جنگ نرم
تا روزی که بمونه جای نگاهت رو سنگ سخت
خیابونا شده پر از شکارچی روح
دانشگاها فقط پر از تناردیه پول
دانشجوئه سکس بمب فراری و کوش دیده
الهیه روشه میره یه جا دیگه زود
همه شدیم زندانی پول و لوپ و یوتوب
نمیذارن در بیایم از استخون بلوغ
میمونه فرصت تماشای پشت بومو غروب
تخمینش میزنی میبینی که مژده بوده دروغ
شبای زیادی به خاطرش نخوابیدم
تا وقتی فهمیدم دارم ادامه ی جهان میشم
وقتی بیوفتی وسط درک دسته بندی
تو این زخم کهن بهت اراده ی نهان میدن