[Verse 1: ΛΕΞ]
Άλλη μία νύχτα που είναι τι; Τόσο αποπνικτική
Αρρωσταίνω στον καπνό μου και η όραση μου θολή
Ψάχνω το δίκιο μου, εδώ κι ώρες μιλάω με τον ίσκιο μου
Στον τοίχο μου rapάρω τον επόμενο μου στίχο μου
Η τύχη έχει μέρες να με επισκεφτεί
''Όλα ή τίποτα'' το slogan κάθε διεκδικητή
Παίζω τα ρέστα μου και χάνω ώσπου να 'ρθει το πρωί
Θεέ μου, κάνε να ρεφάρω ώσπου να 'ρθεί το πρωί
Είμαστε επίσημα τα τέρατα του καυσαερίου
Ξεθωριασμένα καπέλα στην άκρη του δωματίου
Λασπωμένα τσιπάπου από τις μέρες του κρύου
Που τα φωτίζουνε δειλά οι πρώτες ακτίνες του ηλίου
Στιλισαρισμένα λόγια για τις απαλεψιές
Ένα γεμάτο τασάκι, δύο αφήσες παλιές
Στο άνγωστο επικλήσεις με αχρείαστες προσευχές
Και ο καναπές που βρωμάει ακόμα νεύρα και σεξ
Είναι απάνθρωπα σκληρές οι ώρες της παρακμής
Μια ιστορία που στο πάρκο θα κολλήσεις να πεις
Μένω στο πόστο μου και ακόμα ερμηνεύω ειρμούς
Όσο το γκρίζο μας γεμίζει με ανάγκες και εθισμούς

[Verse 2: ΕΦΤΑΨΥΧΟΣ]
Ώρες ώρες το δωμάτιο θυμίζει φυλακή
Νιώθω σαν φυγάς που έχει επιστρέψει στο κελί
Το κεφάλι μου βαρύ από αλκοόλ και στίχους
Παίζει άπνοια στους γαμημένους τέσσερις τοίχους
Ταξίδι κάνει, το μυαλό μου φεύγει
Βλέπει το σενάριο μου και το ερμηνεύει
Τι θες; Crush test; Δοκιμασίες
Ήρθανε και φύγαν οι πιο δυνατές φιλίες
Όλα γυρνάνε boomerang κάποια στιγμή
Σου θυμίζουνε το πως, το πότε και το γιατί
Η πόλη έρημη, θολή από το χώμα
Γυρεύω μες το γκρίζο της ζωής μου λίγο χρώμα
Ρίχνω τα ζάρια, ψάχνω για το εφτά
Θέλω την τύχη με το μέρος μου μα αυτή πουθενά
Σαν οξυγόνο το 'χω ανάγκη, μία ανάσα βαθιά
Μα συνεχίζει να μη με επισκέπτεται τακτικά
Οι προβολείς χαμηλώνουνε σιγά-σιγά
Ξημερώνει κι ο μονόλογος μου σταματά
Το κλίμα γενικά με κρατάει στην τσίτα
Είναι το ένστικτο πως κάποια ή κάποιος θα φάει ήττα
Πάντα ενεργός όπως ο συναγερμός
Κάνω αυτό που αγαπάω και κρατιέμαι ζωντανός
Υπό την επήρεια ακόμα ένα βράδυ
Στο ενδιάμεσο του παραδείσου με τον Άδη