Kazıdı bedeninden hayali o
Koparırken kendi dünyasının bağlarını
Onun mor galaksisinde kış gelip çattı
Ve artık daha fazla leylak kokmayacak
O açtı bıçakla aşkını
Sıcak damarlarda sakinliği bulmak için
Onun kendini imha süreci sadeleşti boşlukta
Sıkılan dişlerdeki acı kurtulmaya benzemez
O kayboldu umutsuz arazide
Karanlık ve boşluk paralelleri arasında
Martıların çığlıkları bulutlu hafızalarda
Aşındırıyor ölçülü hiçliği
Sivrilip çürüyen etlerde
O ayakta tutamadı özgürlük hayalini
Terkedilmiş gri koma enerjisinde
Onun kalbinde zafer ölümü gerçekleşiyor