Δεν αλλάζω
Μα ξέχασα με τι μοιάζω
Τα προσωπεία κόλλησαν το ένα στ'άλλο

Και δεν μπορώ να τα βγάλω
Γυμνός μόνο προσωρινά όταν γράφω
Κι αν

Είμαι δημόσιο πρόσωπο
Λένε ότι λέω πειράζει
Τους λεω έχω ιδιωτικές καταβολές που δεν με νοιάζει

Υπέρ της βίας
Είμαι κατά της θρησκείας
Ζω μετά το τέλος της ταινίας

Πόσο στα αρχίδια μου σε γράφω δεν ξέρεις
Ασφάλησα το πως και που θα ζήσω για να μήν μπορείς να μπαίνεις

Διπολικός σχεδόν από επιλογή
Άρα το να πω ότι είμαι ειλικρινής είναι φράση ειρωνική

Είπα μόνο μουσική
Έδωσα την προσωπικότητά μου εδώ
Μου τη νοικιάζει ο κόσμος
Όταν είμαι στη σκηνή
Και εκεί θυμάμαι
Ότι δεν είμαι εσύ
Θυμάμαι το γιατί
Ήμουνα γενναίος από παιδί
Δε χρωστάω πουθενά
Πέρα από τον ήλιο και τη γη
Αυτό με κάνει λογικό
Όχι χίπη και παγανιστή

Κύκλο κάνει η ζωή
Φωνάζουν οι μικροαστοί
Μα εμένα ανέκαθεν μ'άρεσαν τα τρίγωνα και η σιωπή

Δεν είμαι διπρόσωπος αυτό είναι προσβολή
(αυτό είναι προσβολή)
(αυτό είναι προσβολή)
Στα υπόλοιπα 80 πρόσωπα που δεν έχεις δει

Η ζωή ξεκινάει απο ζήτα τελειώνει σε ήττα
Έλα ξαναπές μου τι θες

Ποίηση για καταραμένους
Τα βράδια μας βρίσκουν νεκρούς και το πρωί αναστημένους
Τι σχέση έχω με εσάς μου λες;

Το μυαλό μου είναι εύφλεκτο
Στη σπίθα της ανάμνησης
Παίρνει φωτία και είναι εύκολο
Να καταλάβεις εν τέλει
Τι εννοώ με το καίγομαι
Τώρα πες μου πως ό, τι θυμάμαι χαίρομαι