[Verse 1: Styl Mo]
Ναι, δε με νοιάζει ποιον ακούτε
Σε ψείρισα γιατί μου άρεσε το φούτερ
Είσαι χαμένος, τα λεφτά ειναι στην τσάντα μας
Πιστεύεις στις χαζομάρες σου, αϊ παράτα μας
Άσε ήσυχο το στυλ μου και εμένα
Άντε γαμήσου, κόβω τον αέρα
Σκοτώσαμε τον Batman κι ερχόμαστε για 'σένα
Απορώ πως τύπους δε γουστάρω σαν κι εμένα, ε, ε;
Πόσο καλό ψέμα το rap σου
Ενώ είσαι πιο φλώρος κι από τη μαμά σου
Ούτε ο ίδιος δεν ξέρω το τι μου γίνεται
Ή τη σνιφάρω, μερικές φορές, γίνεται
Αλλάζουν όλα σε λίγα λεπτά, εύκολα βαριέμαι
Μασημένη τροφή το μουνί σου λέμε
Το παίζεις, τι το παίζεις, βλάκα;
Υπάκουο σαν σκύλο θα σ' έχω, μαλάκα
Δεκέμβρη '12
Δεν πεθάναμε μα θα πεθάνουμε
Πατάω το γκάζι προτού τρακάρουμε
Εκτός ελέγχου, ως την τελευταία μου ανάσα
Άρρωστο παιδί, με τη μουσική
Οι στίχοι μου επάνω στο κορμί σου τατουάζ
Για να μ' έχεις μαζί σου όπου πας
Εδώ ζω και με ξεχνάς, φαντάσου να πεθάνω πόσο καλά θα περνάς
[Verse 2: Άδοξος]
Σημάδια θανάτου, σημάδια επερχόμενης καταστροφής
Εγώ πεθαίνω όσο το παίζεις αγενής, κι είμαι
Στα πάντα πιο ικανός, όσο δε φαντάζεσαι και δεν την είδα αλλιώς
Το πέρασα αυτό το στάδιο
Και σου 'σπασα τα μούτρα με το παλιό μου τετράδιο
Έτρεφα μίσος απαράμιλλο
Πλέον απαξιώ και δεν ανήκω ούτε στο ελάχιστο
Για ποιες αντιφάσεις μου μιλάς;
Είναι απλό, εγώ εξελίσσομαι όσο, βλάκα, μπουσουλάς
Κι έτσι κάνω ό,τι θέλω
Σιγά μη δώσω σημασία, ρε Κωστέλο

[Verse 3: Tsaki]
Yaw
Κράτα τα rap σου για του χρόνου
Αυτά τα πουστριλίκια σου δε μ' άγγιξαν καθόλου
Ποτίζω στη βεράντα το χασίς αφού εσείς
Δε μεγαλώνετε καθόλου
Δώσ' μου 2 χαρτάκια, ρε, να φύγω
Δεν είμαι για συζήτηση, αφενώς κρατάω λίγο
Κι είναι οι εξυπνάδες μου φτηνές
Τόσο φτηνές, που μαζεύω τις ροχάλες και σ' τις φτύνω
Είπαν πως έχουν όλοι πρόβλημα μαζί μου, μα
Η σωστή διατύπωση είναι «Εγώ έχω το πρόβλημα»
Κι αφού τελείωσαν τα cash για ψυχολόγο, είπα
Ή θα μπεις στον στόχο ή δεν υπάρχει πια βαρύτητα
Πάω
Να πάρω απ' το περίπτερο τσιγάρα, κατουριέμαι
Συνεχίζω απ' την επόμενή μου μπάρα
Λοιπόν γύρισα
Κακά μαντάτα, τίποτα δεν ψείρισα
Πήρα καπνό, χαρτάκια από το Ρώσσο και τα πλήρωσα
Ένα συγγνώμη σ' όποια πλήγωσα
Στην οικογένειά μου κι όσους απογοήτευσα
Στα όνειρά μου που ποτέ δεν τα εκπλήρωσα
Όχι στα ναρκωτικά, γιατί με κάνανε και μίλησα
Αποτελώ τον κόσμο των θαυμάτων
Ελληνόφωνο rap υπο μασονία των τεράτων
Μα για την ώρα δε μιλιέμαι, μιλάω
Κι η διαφορά μας είναι στ' ότι δε σε πάω
Κωλόγριες στα μπαλκόνια τους
Ακούνε τα κουπλέ μου και κρύβουνε τα εγγόνια τους
Και στάνταρ μια από αυτές είναι η δικιά σου
Γι' αυτό πάρτην τηλέφωνο και πες της να με πιάσουν
Ο μόνος τρόπος δεν είναι να μου το ράψουν
Είναι μπαμ και κάτω, μα οι δικοί μου θα σε σφάξουν
Ο μόνος τρόπος δεν είναι να μου το ράψουν
Είναι μπαμ και κάτω, μα οι δικοί μου θα σε σφάξουν
[Verse 4: Kako]
Είσαι μια παραίσθηση σε κάθε στίχου μου τοποθέτηση, εσύ
Κι άσε τον πούστη όσο θέλει να προκαλεί
Θέλουν να μοιάζουνε με rap και ντύνονται όλοι σαν μουνί
Θέλουν να γράψουνε σαν Bong και τους χαζεύει το φουντί
Δε δέχομαι τη γνώμη σας, φλώροι κι ανίκανοι
Bong Da City crew και σας γαμάμε σαν Αφρικανοί
Βρήκαν το τσιγάρο σου γεμάτο ρίγανη
Είσαι MC που κάνει όλη την αστυνομία περήφανη
Πλασάρουνε μόνο λεφτά, MC-δες φλώροι
Όμως τρώνε πάντα από τη pizza fan με κουπόνι
Δεν έχουν στάμπα πάνω τα δικά μου ρούχα
Φέρνουμε με Bong τ' αυθεντικό rap, μπουρούχα
Κολλάνε πάνω μου, σαν να 'ναι τα χαρτάκια μου
Ό,τι γράφω το γράφω μες στη ζαλάδα μου
Χώνεις rap, άρα είσαι κι εσύ πουτάνα μου
Είσαι η πουτάνα που δεν πατάς στην αλάνα μου