Το εκατομμύριο το εκατομμύριο
_
Ένα εκατομμύριο προβλήματα
Και μείον 2 χιλιάρικα στα χρήματα
Μα θα σε ξεχρεώσω
Έχω τα μάτια μου ανοιχτά
Δρω υποτονικά, κλείσε το κινητό
Ή σκάσε θα στα δώσω
Γυρνώ καχύποπτος στο μέρος
Το σάλιο μου στη τσέπη
Με τον νικολέα να τριγυρνώ στο κέντρο
Παλιά την έβλεπα, τώρα όμως με βλέπουν και είμαι χρέωμα
Ρωτάνε για το bong και γιατί έπερνα
Θα'ταν καλύτερα αν έμενα με ζώα
Μ'αυτό είναι μια παρένθεση ακόμα
Σε μια σχολή χωμένος
Ακόμα να ξυπνάω δυστυχισμένος
Συνήθως, τα όνειρα μου είναι ασπρόμαυρα με πένθος
Δε με νοιάζει, σπάσε το γαμωκούτι αν σε
Απλά σε μένα τι μου τα λες(;)
Θέλω λεφτά και αν απάνταγα σε όλους πάντα διπλοματικά
Φίλε φοβάμαι πως θα τα'χα
Προς το παρόν είμαι στη τράκα
Κύκλωσε ο τραπεζικός λογαριασμός, μα άμα περισσεύουν, βάλτα!

Με τον εαυτό μου νιώθω ξένος, απέραντη θλίψη
Είμαι παιδί που νιώθω ότι θα αυτοκτονήσει
Πως νιώθω κανείς σας δε το γνωρίζει
Στο κόσμο της φαντασίας μου, ούτε φίλοι
Το σώμα μου, ένα σώμα κούκλας
Ξυπνάω από τους πόνους και με βρίσκω τούμπα
Γιατί σε μένα;
Μέσα μου όλα μπερδεμένα, πέρασα απ'τη τρέλα
Μη χάνεσαι, τι κάνω να δεις πέρνα
Έκλαψα για σένα, μίσησα εσένα, όσο αγάπησα εσένα
Μοιάζουνε όλα ψέμα και έγινα ψυχρός όσο δε πάει
Δε ξέρω, ίσως και να με χαλάει
Φίλοι έχουν χαθεί
Συνήθειες παλιές, φίλοι καλοί!
Αλλάζουνε οι καιροί
Μα τα κάγκελα παντού, νιώθω ότι ζω σε φυλακή
Φορες δε την παλεύω
Πόσα πράγματα μου λείπουνε και δε τα έχω;
Ενώ τα θέλω, νιώθω σα μικρό παιδί και θα στα κλέψω
Δε θ'αντέξω
Μέχρι πότε θ'αντέξω;
Πόσα πράγματα μου λείπουνε και δε τα έχω;
Είπα σα μικρό παιδί θα σου τα κλέψω!
Σα μικρό παιδί θα σου τα κλέψω!
Οι μέρες δε γυρίζουνε πια
Και όμως το είδα
Μέρα στη μέρα, ίδια σελίδα
Πρώτη του μήνα, είναι του μήνα ζημιά
Και είναι στη μοίρα μου να φεύγω, να γυρνάω ξανά
Το βλέμμα μου κολλάει στα λεφτά
Δε ξέρω καν τι θέλω από το μάτι ψηλά
Απόψε δε περνάμε καλά
Μα, η ίδια μέρα έγινε μήνας και ο μήνας χρονιά
Η μυρωδιά είναι κουρεμένου γκαζόν
Τα παιδικά μου χρόνια ή έστω ό,τι θυμάμαι απ'αυτό
Ενώνω την κοκό με ντεπόν, να βγάλω κάτι
Τσάκι μετά την Κρήτη δεν υπάρχει
Ο ήλιος δε με πείθει συχνά
Όσοι γελάνε στην μιζέρια τους, καν δε με αφορά
Έχουν προδώσει, καλύτερα που'ναι μόνοι γι'αυτούς
Όπως και μένα, μια μιζέρια ξημερώνει
Δεν έχουν όνομα συνήθως
Απλά ξυπνάνε και φεύγουνε πάνω απ'το στήθος
Τσάκι στο κόσμο γεμάτο μίσος
Ζούμε την αρχή της αποκάλυψης
Αντίστοιχα με βλέπουν και αυτοί
Τόσο μικρός που ο θεός μ'αγνοεί
Είναι ψυχές που μένουν πάντα στη Γη
Σφίγγω τα δόντια και φεύγω κάθε πρωί