[Verse 1: Μάνι]
Πως την ακούμε δίχως κρότο;
Τι βγάζω απ'το καπέλο μου ενώπιον αγγέλων είναι κόλπο
Και σκάει μες στα χέρια σου και αλλάζει όλο το χώρο
Φυτέψαμε τον σπόρο του κακού σε κάθε πόρο
Η φύση μας στα πάρκα κρότο ρόδα φούντα και κοπανά (Epic)
Τρυπώ το σώμα μου με παραμάνα
Βενζίνη πίνω, μάνα δε χαμογελώ
Απλά το πρόσωπό μου σπάει και σφίγγεται σαν τζιβάνα (Πιο Epic)
Μέσ' από την Αθήνα, κάπνα
Το φως έχουν χάσει μέσα από τα μάτια
Τώρα δεν ζουν υποκρίνονται μέσα στην λήθη που βυθίζονται
Τι χρώμα έχει το κρύο, το κρύο λευκό του νοσοκομείου
Μα χάνεται πίσω από τα φώτα του κτήνους το στόμα
Ο μάγος κεντάει την πόλη με βελόνα
Χάος στην επαναφορά μυρίζει κίνδυνος
Καλώς ήρθατε στον φετινό χειμώνα

[Verse 2: Inka]
Από κατοίκους περιφέρομαι
Ζώ και μεταφέρομαι σε μέρη που ο νους σου
Δε θα διάλεγε να σκέφτεται ο θάνατος είναι κοντά
Και έρχεται μέσα από τα ρούχα μας περνάει
Ανάμεσα στις ίνες πλάθεται μετά σκορπάει
Σε ολόκληρο το σώμα σου σαν γρίπη χτυπάει
Με φωνές από πηγές φωτός το μυαλό μου πονάει
Με δαίμονες στα χέρια μου κυλάει το μίσος μες στις φλέβες μου
Για αυτό κανείς από εμάς δεν μεθάει ποιος σου είπε να ανοίξεις
Το στόμα σου το πόμα αυτό στο στόμα σου ώρα σου να πάρεις την φόρα σου
Να πας να αυτοκτονήσεις, μετά να μου τηλεφωνήσεις να ζητήσεις
Ένα άλλο λόγο για να αποδημήσεις
Νοιώθω στα χέρια μου δονήσεις
Ίσης τεχνικής με αυτής της φύσης
Ρουφώ και φτύνω φύσεις
Θες κι άλλο λόγο να λυγίσεις