[Verse 1: Mani]
Ειλικρινά τα βήματα δεν άλλαξαν από παλιά
Μοιάζω ακόμα με τον πιτσιρικά μέσα στα στενά
Ίσως τελικά να μην ψήλωσα συνειδητά
Είχα προβλήματα στην πλάτη που με σπρώχναν χαμηλά
Φίλοι μου χαθήκανε και μόνος σύντροφος το σκότος
Η σκέψη πως κάποτε ονειρευτήκαμε
Θα το έχει η μοίρα τους μου είπαν οι σκιές
Οι επιλογές στις γειτονιές είναι λίγες για τις δραχμές πουλάν θάνατο
Δεν αδικώ προσωπικά εγώ δεν έχω φίλους που να διαθέτουν εξοχικό
Και είμαι μόνος,μόνος στην πλατεία νιώθω φόβο για το μέλλον
Μέχρι τώρα είδα πόνο μόνο πόνο
Μόνο πόνο όσο με βαστάει η φωνή μου
Όσο ξέρω πως πονάνε για μενα οι άνθρωποί μου

Και θέλω πίσω τις παλιές καλές στιγμές μου
Τον παππού μου να χαμογελάει ακόμα μια φορά
Τις φοβίες να ναι μαζί ξανά,τον Νίκο έξω από τα κάγκελα
Ανάθεμα μόνο όνειρα ανεκπλήρωτα για πάπλωμα σ'αυτούς που κοιμηθήκαν νωρίς
Και εγώ στο χάραμα μονάχος μου στην πόλη των ΜC’s
Αναπολώ,τρέχει γαμώ,δικαιολογώ το κλάμα μου ως συμπαράσταση στον ουρανό
Γιατί ο Δημήτρης δούλευε από τα 8 μιας και ο πατέρας πέθανε από ζαπρε ένα πρωινό
Τώρα ο Δημήτρης είνα σκοπιά στο στρατό
Πούλησε το κινητό για τη δόση του,νιώθεις bro?!
Και εγώ ακόμα να ψάχνω να βρω αγάπη σε κάθε δάκρυ
Φως για εξοδο απ'το μονοπάτι

Mastigo ήταν να γράψουμε μαζί αυτό το κομμάτι μα έκανες λάθη και
Φυσικό ήταν να γίνει σημάδι γιατί οι μπάτσοι πρέπει να δικαιολογήσουνε μισθό
Και διαλέγουνε παιδιά απ'το σκοτάδι για αύτο

Chorus: (A-B-A-B)

A
Καθημερινά ψάχνουμε άκρη να σηκώσουμε κεφάλι
Να κάνουμε τα όνειρά μας αληθινά
Μια γενιά που δεν έμαθε λέξεις όπως χαρά ειλικρινά και δε μιλώ προσωπικά

B
Καθημερινά ψάχνουμε άκρη να σηκώσουμε κεφάλι
Να κάνουμε τα όνειρά μας αληθινά
Μια γενιά που δεν έμαθε λέξεις όπως χαρά ειλικρινά η επιβίωση μάταιη στα στενά
[Verse 2: Mani]
Κλείνω τα μάτια μου,ανάβω το τσιγάρο τελικά το τελευταίο
Χαλάλι και ας μην παίζουν λεφτά
Νιώθω πως γέρασα
Και ας είμαι ακόμα 19 μετρώ αναρίθμητες κοπέλες που μου παίξανε πουστιά
Αν δόσω ονόματα θα βάζουν τραμπούκους να απειλούν
Εγώ κουράστηκα νομίζω πως και αυτές θα κουραστούν
Κι όμως η λέξη αγάπη έχει παρεξηγηθεί σε μια πόλη που ανταλλάζετε ψυχή για το χαρτί
Έχω νιώσει και έχω δει να συλλαμβάνουν από καρφωτή τον κολλητό μου
Και τη μάνα του να αυτοκτονεί

Πες τo κόμπλεξ,δεν έζησα καλά,δεν χαμογέλαγα συχνά
Στα 13 μου χρόνια είμαι στην δουλειά
Δεν έδωσα ποτέ σκληρά και ας ζω σκληρά
Και δεν μιλώ προσωπικά
Μες στα σκατά επιπλέει μια ολόκληρη γενιά
Θάψανε όνειρα από μικρά παιδιά που κάναν πλάνα για το πως θα υποδεχτούνε την χαρά
Έχω πρόβλημα και κόλλημα και μόνιμα θα κράζω το κράτος των μπάτσων
Όπως και να ’χει θα αυθαδιάζω
Από ψυχής πετραλωνίτης,εκ γεννετής αλήτης,εκ γεννετίς γαμιέται κάθε ασφαλίτης
Γιατί ο Γιώργος είχε όνειρα,ο Ηλίας είχε όνειρα,ο Μο είχε όνειρα
Ο Χρήστος είχε όνειρα, ο Μπίλυ είχε όνειρα, ο Δάνος είχε όνειρα, ο Τζίμι είχε όνειρα, η Ελένη είχε όνειρα, εγώ είχα όνειρα, εσύ είχες όνειρα
Τα ονόματα δε λένε κάτι μα κι αφού το πρόβλημα πιάνει όλο χάρτη
Τα αδέρφια μου δουλεύουν απ'το χάραμα ως το βράδυ για να βγουν από το σκοτάδι

Σβήνω το τσιγάρο,δακρύζω,νοσταλγώ
2 χρόνια αργότερα ακόμα ξυπνάω στις 8
Μες στο στρες που έχει κυριεύσει την γενιά μας
Τελευταία σταγόνα ιδρώτα για τα όνειρά μας
[Bridge]
Από πιτσιρίκια παίζαμε μπάλα μαζί εγώ κι εσύ
Είχες όνειρα όπως κι εγώ
Τα σχεδιάζαμε, μας τα σκότωσαν
Το κράτος, οι μπάτσοι, οι ρουφιάνοι, η πρέζα
Η ανάγκη για χρήμα και για επιβίωση
Δεν έχει σημασία ποιος πολύ και ποιος λιγότερο
Ειλικρινά, μας τα σκοτώσαν, ειλικρινά

Chorus: (A-B-A-B)

A
Καθημερινά ψάχνουμε άκρη να σηκώσουμε κεφάλι
Να κάνουμε τα όνειρά μας αληθινά
Μια γενιά που δεν έμαθε λέξεις όπως χαρά ειλικρινά και δε μιλώ προσωπικά

B
Καθημερινά ψάχνουμε άκρη να σηκώσουμε κεφάλι
Να κάνουμε τα όνειρά μας αληθινά
Μια γενιά που δεν έμαθε λέξεις όπως χαρά ειλικρινά η επιβίωση μάταιη στα στενά