[Verse 1: Mani]
Κρατάω δυνάμεις
Οι πιο δύσκολες μέρες ακόμη δεν έχουν φτάσει
Πλατεία Συντάγματος, Τρίτη βράδυ
Μιλούσα σ'ένα φίλο, τυχαία τον βρήκα πάλι
Μετά από τον Φλεβάρη του '16
Θυμόμουν ίσως τη μορφή, μα τ'όνομά του είχα ξεχάσει
Κρατούσα απαραίτητες αποστάσεις
Κάθεται δίπλα, πιάνει το φως και γίνεται σκοτάδι
Βαρύ για το πιο δυνατό στομάχι
Και ξέρεις κάτι;
Ο χρόνος έχει φτάσει, ξύπνα
Περικυκλώσαν το κρεβάτι φίδια
Μπήκα στη μάχη τύφλα
Όσο κοιμόσουν μάτωνα μα βρήκα αλήθεια
Με πέλματα γυμνά πατώ λεπίδα
Πνίξε με στη θάλασσα να ζήσω
Ανέτειλα στα βάθη της αβύσσου
Κολλάς με το δεξί μου πλασέ
Να βγούμε σέντρα και να πάθεις καμιά νίλα χαζέ
Μα τελευταία τη βλέπεις τόσο απότομα γόης
Θα'χα καυλώσει δυο φορές έτσι και γούσταρα toys
Τα χέρια μου λεπίδες, να σ'αγγίξω θες
Το δρόμο να σου δείξω, δες, σε κόβω επίτηδες
Εσύ τι λες;
Θα βγείτε νικητές μ'αυτές τις τεχνικές;
Μπήκες στο ψέμα σου γυμνός κι αυτό σε τύλιξε
Πίσω απ'τη σελήνη δεν υπάρχει
Αν είσαι φίλος μου το ξέρω απ'αυτά που έχεις γράψει
Και δεν πρόκειται κανείς να σε πειράξει
Επέστρεψα στην πόλη ξημερώματα
Στο πάρκο δεν υπήρχε κανείς, έφυγα και 'γω μετά
Περαστικός είμαι, δεν ξέρω και δε ρώτησα
Να πάρω τα κλειδιά μου που έχω αφήσει στη γειτόνισα
Κάθε φορά που στόχο το βάζω να φύγω, δε γαμιέται
Γυρίζω πίσω και σπάω τον κύκλο
Κατεβαίνω από το κέντρο στο Θησείο
Και τυχαίνει να μην πάω απ'το βουνό γιατί έχει κρύο
Έπειτα η πόλη καταλήγει στο σημείο, που τα πάντα σε τραβάνε στο μηδέν Μένουμε μόνο εμείς οι δύο
Λίγο παραπάνω κάποτε να'χα μαζί σου
Στη δεύτερη στροφή να μου γυρίσει λίγο
Εδώ είν'ανοιχτό νεκροταφείο
Νεκρών φωνές περάσαν μέσα απ'τη μεσοτοιχία, πλέον σ'έμαθα
Ξέρω τι θέλετε σα να σας γέννησα
Χολή και ψέματα για'σένα πέθανα
[Verse 2: Arrwsto Pneuma]
Παραφυλλάμε σαν τ'άγρια πιράνχα μες τη θάλασσα
Είδα τον Σατανά στα μάτια, μάγκα δεν κοκάλωσα
Έκανες την πουστιά και πούστη την πρώτη στη χάρισα
Τη δεύτερη δε σ'άφησα, ό,τι αγαπάς σου γάμησα
Γύρισα σα να'μουν χιλιετίες νεκρός
Από το 2-19 μόνο πακέτα θα τρως
Ο προηγούμενος μου στίχος ίσως προφητικός
Μα ο δικός σου στίχος στάνταρ παραμένει φρικτός
Σα σκελετός πολεμιστής είμαι και 'συ σα ροφός
Έχεις σκατά μες το κεφάλι σου, δε φέρεις το φως
Ο δρόμος που έχω διαλέξει δύσβατος, σκοτεινός
Κρατώ τη δύναμη στα χέρια σαν Αιγύπτιος θεός
Είμαι ο θεριστής των καρτών
Κατευθείαν από το βασίλειο των σκιών
Είναι της κόλασης το τάγμα κι είμαστε καθ'οδών
Σαν εισβολή τροκτικών στο τέλος των γενεών
Από μακριά έρχεται, θα καούν στη φωτιά
Όσοι δεν πίστεψαν σ'αυτό πια δεν τους μένει καρδιά
Πέφτουν κορμιά τώρα στη μάχη, όπως δέντρου κλαριά
Δε μας διδάξαν την αγάπη
Είναι του μίσους γενιά
Φτύνω τα σκοτεινά γραπτά και χώνω κατεβατά
Ξεφτυλίζω mc's αν χρειαστεί ξανά και ξανά
Το flow μου σαν το σφυρί, κάθε ψυχή κοπανά
Σου μιλάν' άτομα που έχεις για τα πάντα ικανά