[Verse 1: Μάνι]
Πού καταλήγω όταν, χάνω τον δρόμο μου να δω το φως
Μα πάντα μέσα μου κρυβόταν
Εγώ τι ρόλο παίζω, έναν εγκέφαλο ν' ανακατεύω
Κάποιες σκέψεις, γίνανε τόσο μοχθηρές, δεν τις ελέγχω
Για ποιο θεό μιλάς, εγώ πιστεύω σ' ό,τι βλέπω
Και βλέπω μόνο χάος, κοίταξέ το!
Δεκαπενταύγουστο, όλοι μονομάχοι για μια θέση στον παράδεισο
Γίνατε πόρνες
Συχνότητες που βγαίνουν απ' οθόνες, τοποθετούν κανόνες
Υποδυνείδητα μέσα απ' εικόνες
Είναι κάτι φορές πριν κοιμηθώ που όσα θυμάμαι με πονάνε
Οι μπάτσοι με τραβάνε
Γιατί δεν πιάνει η μούρη που πουλάνε σ' εμέ
Και είναι άσχημη
Γιατ' η προσωπικότητά τους μένει στάσιμη
Και φαίνονται όλα τοσο αρρωστημένα, πνίγω τους συμμαθητές μου
Έναν-έναν
Κι εξαφανίζω στοιχεία
Εξασφαλίζω, μένω στην εστία
Πόσο έχουμε σήμερα και τι χρονολογία;
Ναι, λέγομαι Μάνι, κρατώ το λόγο όμηρο, ανάμνηση για ό,τι ζωντανό έχει πεθάνει
Σταμάτα τον οδηγό, βγές απ' τ' αμάξι, είσαι περικυκλωμένος
Το στόμα σου, τη μάζα που μιλάς πολύ, μα τώρα κάπως βρέθηκες μπλεγμένος
Δε δίνω μια, δεχτείτε με μοιράζω πένθος
[Chorus: Μάνι]
Αλήτες, θαμώνες που στα πάρκα καταλήγουνε τις νύχτες και ζούνε γι' αυτές
Είναι δικό σας
Πολίτες, σας μάθανε να κρύβεστε καλά μα βαδίζετε με μάτια κλειστά
Μοιάζω εχθρός σας
Κι αν πίνετε φυσή συχνά
Είναι δικό σας
Άμα μιλάτε αληθινά
Είναι δικό σας
Αν βλέπετε ό,τι συμβαίνει, όχι ό,τι φαίνεται, κινούμαι στις ίδιες συχνότητες
Είναι δικό σας

[Verse 2]
Μείναμε πίσω σου, τα πάντα σκοτεινιάζουν σαν λεπίδα
Όταν αγκαλιάζει την καρωτίδα
Το στήθος της μητέρας σου κορνίζα
Σύριγγες σ' όλο σου το σώμα, ρουφάω την ενέργεια απ' τη ρίζα
Η αστυνομία στην πόρτα μου
Όμως δε μασώ τα λόγια μου, χαμογελώ
Παίζουν στο κόλπο μου
Μπαίνω στο σπίτι των γειτόνων μ' ένα tazer και παίζω με τα volt, απλά σπαταλώ τον χρόνο μου...
Πιστεύω πως της εποχής μας το συναίσθημα είν' ο φόβος
Και λίγοι μένουν πιστοί προς τις απόψεις τους
Φαίνεται σαν άδικος κόπος σ' έναν καμένο τόπο
Ο Μάνι από τη χώρα των θαυμάτων
Πήγα στην κόλαση και γύρισα πίσω, είχα το θάρρος να μιλήσω
Όταν το 'νοιωσα
Ζήσε για 'μένα λίγο και αφησέ με για 'σένα να ζήσω
Για να μην τρελαθούμε μες στο γρκίζο, επιβάλλεται
Σκοντάφτω, βιάζομαι, δε βιάζομαι
Βάφω την πόλη κόκκινη
Και χάνομαι μέσα σ' αυτή
Φαντάζουμε ψυχασθενείς
Βρέθηκα τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος
Συνειδητά γιατι είχε ενδιαφέρον
Είμαι το παιδί της γης και διαφέρω
Δε νομίζω, το ξέρω
Δε δοκιμάζω λέξεις που δεν μπορώ να προφέρω
Μιλώ και φτύνω
Και πέρασα τα πάντα ώστε να το φέρω
Δικό σας!
[Chorus: Μάνι]
Αλήτες, θαμώνες που στα πάρκα καταλήγουνε τις νύχτες και ζούνε γι' αυτές
Είναι δικό σας
Πολίτες, σας μάθανε να κρύβεστε καλά μα βαδίζετε με μάτια κλειστά
Μοιάζω εχθρός σας
Κι αν πίνετε φυσή συχνά
Είναι δικό σας
Άμα μιλάτε αληθινά
Είναι δικό σας
Αν βλέπετε ό,τι συμβαίνει, όχι ό,τι φαίνεται, κινούμαι στις ίδιες συχνότητες
Είναι δικό σας

[Verse 3: Styl Mo]
Αντιλαμβάνομαι τα όσα πια σήμερα δε γνωρίζω
Τι και αν δε βλέπετε, δε νοιώθετε, δε σκέφτεστε
Λόγια τυφλά, σε ώρες άδειες και βουβές επιμένετε
Από εγωισμό βουλιάζετε, μ' ονόματα μιλούμε πάντοτε
Κλείνουμε στόματα, πελάτη, γίγαντες που δε βλέπω στο χάρτη
Πουθενά
Κι οι εχθροί μου πιο ποτέ κοντά πλησιάζουνε, ανταγωνισμό στον καθένα
Σε κάθε βήμα άμυνα, πάτημα
Καθοδηγόντας όλη την πόλη, τώρα μάλιστα
Τελειώνει
Ο λόγος σου μηδέν μπροστά σ' εμένα και σ' όλο το crew μου, πιόνι
Δε χάνω πίσω από την πλάτη σου, ποιος πληρώνει;
Ασύχαστοι πόθοι γίνονται σκόνη
Καλύτερα το μάτι, γιατί το όνομα λερώνει
Και τότε θα 'ναι αργά για συγγνώμη
Συγκροτήματα, μάτια μυνήματα, στη μουσική παγώσανε κεφάλι
Κανείς τους δε λειτουργεί και είναι χάλι, όλοι τους ρουφιάνοι
Όποιος θέλει μάχη πες του με τον κώλο να 'ρθει
Bong Da City, αγκάθι
Θέλουνε τα μυαλά μας στην κατάψυξη, αυτο δε γίνεται
Λέτε φράσεις με πίκρα γιατι ακόμα πονάτε
Περνέτε πίπα απ' την BDC μου κλίκα
Τελικά υποχώρηση ξένε, άσυλο Arkham...
Εχθροί του-, μονοπώλιο μες στην Αθήνα, τα CDs μας ακούς τζάμπα
Μαλάκα, μια κίνηση εναντιά μου φτάνει για να σε πεθάνει
Τρίτο μάτι...
[Chorus: Styl Mo, Μάνι]
Αλήτες, θαμώνες που στα πάρκα καταλήγουνε τις νύχτες και ζούνε γι' αυτές
Είναι δικό σας
Πολίτες, σας μάθανε να κρύβεστε καλά μα βαδίζετε με μάτια κλειστά
Μοιάζω εχθρός σας
Κι αν πίνετε φυσή συχνά
Είναι δικό σας
Άμα μιλάτε αληθινά
Είναι δικό σας
Αν βλέπετε ό,τι συμβαίνει, όχι ό,τι φαίνεται, κινούμαι στις ίδιες συχνότητες
Είναι δικό σας