Βήματα πάνω σε καπνούς και διάφανα κρίνα
Απλά χαζεύω το κενό δεν θα πέσω μαζί σας
Ξυπνάω τη νύχτα σε ιδρωμένα σεντόνια και πίκρα
Φοράω το φούτερ κατεβαίνω στο κέντρο για χρήμα

Πίνω δυο ρο πριν φύγω και δεν το παίρνω μαζί μου
Πολλοί κοιτάνε και δεν ξέρω τι θέλουν αλήθεια
Καθώς τα κτίρια από πάνω μου χτίζουν αψίδα
Γίνεται ασπίδα κι έτσι ακτίνες του ήλιου δεν μπήκαν

Eτσι ο καθένας μας κοινός περιπλανιέται στη πόλη νεκρών
Να βγει στο ψέμα
Kαθένας μυστικά δεν κρατάει καλά κρυμμένα σα να ξέρει τη γλώσσα θεών
Και να φοβάται παριστάνει έναν άλλο εαυτό

Ποτέ δεν πέφτω γαμημένοι και ας παραπατώ
Ας μπω στο θέμα, μεσάνυχτα πόδια κομμένα
Τι και αν με βάλετε σημάδι; Το χέρι σας τρέμει
Και αυτός ο κύκλος δεν τελειώνει γιατί έτσι βολεύει

Mετά απ' το τέλος κι εν'αρχήν μην τη βλέπετε κάποιοι
Απλά σου γάμησα τη μάνα δεν έγινε κάτι
Δεν είναι μπλέξιμο, ξέρω τα μέρη δεν παίζει δέσιμο
Όλα δικά μας είναι, μαλάκα δικό σου φταίξιμο

Αυτό είναι δήλωση
Χτυπά το φως της πανσελήνου το χλωμό μου πρόσωπο σαν δυνατή βροχή
Έπαιξα κι έχασες
Για λίγο πέρασα κάτω απ' το σπίτι σου
Τα φώτα ήταν κλειστά μάλλον δεν είσαι 'κεί
Πήρα τηλέφωνο ένα φίλο δεν το σήκωσε ποτέ μάλλον δεν είναι εκεί