[Verse 1: Μάνι]
Δεν ανατέλλει ο φλεγόμενος γίγαντας πίσω απ' τις εργατικές
Δώδεκα μήνες πένθους, ανοίγουν προοπτικές
Μόνο στο θάνατο
Ιδανικές δε γίνονται οι καταστάσεις, είναι βάσανο
Καις ό,τι πήρες κάποτε με κόπο
Ποτέ δεν θα ξεφύγουμε απ' τη μάστιγα στον τόπο μου
Νιώθω τον πόνο γύρω μου
Πάντα στην ώρα του
Από τη χώρα του ποτέ και θα
Μεθάνε δαίμονες πάνω απ' τα σύννεφα και πέφτει μπόρα
Τι κόλλησε τα πόδια μου στη Γη; Τι κάνω τώρα;
Μπουσουλώντας δεν ανεβαίνω την ανηφόρα
Μες στην κάπνα δε βλέπω τίποτα
Κλείνω τα μάτια και πες μου τι ζήτησα
Δεν είναι η ζωή παιχνίδι σου, πριγκίπισσα
Νιώσε με
Έχω λόγους που λιποθύμησα πάνω στα σκαλοπάτια σου
Όμως δε λύγισα
Τόσο άχαρες μέρες, τόσο όμορφες νύχτες
Τις επιλογές μου έχω πληρώσει επί δύο
Ήμουν τέσσερις μήνες νοσοκομείο
Για την πάρτη σου
Φυσώ στον άνεμο τη στάχτη σου και φεύγω
Να κάνεις ελεύθερα το κομμάτι σου
Δεν έχω μέλλον, λέω πως μάλλον φταίω και εγώ
Τίποτε δεν είναι τυχαίο
Το χώμα που πατάς είναι το χώμα που σε γέννησε
Πως του συμπεριφέρεσαι σαν να 'ναι κάτι νέο
Το νου σου
[Verse 2: Κακοήθης]
Και να ξεχάσεις τ' όνομά μας, να μας
Είναι η γενιά μας, μίσους
Δέκα και κάτι δευτερόλεπτα σφυγμούς και χτύπους
Μέσα σε κήπους που χαλάσανε και χτίσαν μύθους
Γι' αυτό κρατήσαμε μακριά σας τη στρατιά μας
Και δες τι χάνεται και τι επαναλαμβάνεται
Τι κάνετε όταν σκάμε και απ' το πλάνο μας χάνεστε
Φαντάσου, να πεις κάτι χάσαμε, για φαντάσου
Εδώ ζήσαμε τη μέρα που δεν έπιασε η πουστιά σου
Πιάσε μας, δείξε μας τι θέλεις, αλλιώς άσε μας
Πες τι έχεις να πεις, και φίλε, άσε μας στη φάση μας
Δεν είναι ευχάριστα τα νέα, για αυτό μη ρωτάς
Θα σε χτυπήσω πριν χτυπήσεις, τι σκατά ζητάς;
Άλλη μια νύχτα θα απειλήσουμε το στέμμα σου
Θα βγούμε να προσβάλουμε, το ψέμα σου που δίνεις
Ό,τι μας χάλασε κ ό,τι χρόνια μολύνεις
Είναι ευθύνης ζήτημα, κι εσύ, πουτάνα δε θα μείνεις