[Verse: ΕΠ]
Στης πόλης το γκρίζο χρώμα
Μέσα σε δρόμους που περπατάμε ακόμα
Με το ίδιο γρήγορο βήμα και με την ψυχή στο στόμα
Είναι σίγουροι όλοι κι όλα ώσπου να φάνε την φόλα
Και μονομιάς να χαθούν όλα
Κάτι σαν να χάνεις τη γη κάτω απ' τα πόδια σου
Φίλα τα νότα σου
Στο έχω πει παλιά αλλά ξέρω καλά προτίμησες την ντόπα
Δεν είσαι θήκη για τον πούτσο μου και εγώ δεν είμαι τρόμπα
Μείνε μόνη τώρα στο άδειο σου στρώμα
Και να σκεφτείς πως στα έδωσα όλα
Μα τώρα δεν μου έχει μείνει ούτε μια εικόνα
Να θυμάμαι τα περασμένα χρόνια
Ξεχασμένα σαν ουσίες μες στο ίδιο μου το σώμα
Μα κατέληξα εδώ να υπολειτουργώ
Να βλέπω το ερπετό να βγαίνει απ' την κρυψώνα
Σαν σύγχρονη τηλεπερσόνα
Κάθε τους βλακεία που κάνανε μόδα
Και ακόμα δεν έχεις δει μπροστά σου τίποτα ακόμα
Το κόμμα απ' το χώμα, αποδείξεις, αποκόμματα, κουπόνια
Κοινωνία ώρα μηδέν χωρίς παλμούς το δίνω ακόμα
Όσα λαμόγια σας βάζουνε λόγια θα 'μαι εναντίον τους
Εγώ στη φυλακή κι αυτοί στο χώμα