[Verse 1: Μάνι]
Με την ψυχή στο στόμα
Και το βλέμμα μου χαμηλά
Μόνο που σήμερα δεν παίξανε κωλάδικα
Κοιτώ να έχω προμήθειες για φέτο το χειμώνα
Παγωμένα θα 'ναι όλα κάτω απ' τον Παρθενώνα
Θα βλέπω μόνο νύχτα
Κι αν με φοβίζει κάτι μέσα στο σκοτάδι θα φταίει το ότι είμαι πίτα
Κάτι στιγμές που μαζεύονται πολλοί πρέπει να φύγω
Την πλάτη μου γυρίζω μα είναι βάρος
Πάντα να ανοίγομαι σε κάποιους που είναι λάθος
Και έχουν θράσος να μου λεν' πως δεν τους νιώθω κατά βάθος
Είμαι ο μόνος που 'χει μείνει ζωντανός
Και 'χω να κάψω δέκα εκατομμύρια νεκρούς
Η πόλη γέμισε ενοχές, καπνούς, δακρυγόνα
Και ανοιχτούς συναγερμούς
Εμπειρία στο νου μου, ζωή γι' αυτόν
'Ο,τι καταναλώνω και αν μ' ακούς
Κάτι λάθος πάει, κάτι δεν κολλάει
Το σώμα μου παραπατάει αν το μυαλό πονάει
Μα είναι καλό που αντιδράει
Πόνο πάνω στο δρόμο που περπάτησα γεννάει
Νόθα παιδιά τ' αφήνει και αναγκάζομαι
Να πάρω την ευθύνη

[Verse 2: Styl Mo]
Γυρίζω πίσω, που να 'σαι τώρα;
Ο κλέφτης φωνάζει ''βοήθεια'' γιατί εγκλωβίστηκε στη Gotham
Άγρια φύση City Bong Da
Όλα τα μέτωπα πέφτουνε κάτω, στο χώμα
Βάσανα που ανατέλλουν, όλοι το ίδιο τρέχουνε
Με μάτια κλειστά και δεν το ξέρουν
Περνάω βιαστικά απ' το νου σου
Σαφώς σε παρασέρνω, μες στο κεφάλι σου μένω, δε φεύγω
Άψυχα πλάσματα ανασαίνουν τον καπνό μου ίσως γιατί δεν αρκούσε το οξυγόνο
Δίνω μαστούρα, νιώθω περίεργα
Όταν κοντά μου πλησιάζεις, σε αρνήθηκα
Άσε το θέατρο πριγκίπισσα
Δεν ήρθε η ώρα να περάσω σε άλλο κόσμο γιατί πήγα και γύρισα
Ήρθα να γίνω εφιάλτης σας σε μέρες που βαδίζουν όλα ομαλά
Σβήνω απ' τον κόσμο τους τα χρώματα, σκοτάδι απλώνω στην ατμόσφαιρα
Κοίτα πως το 'φερα
Κοίτα πως το 'δωσα