[Verse 1: Styl Mo]
Κρύα η πόλη
Ψόφιοι μοιάζουν όλοι
Το πορτοφόλι μας
Σάπιο να μένει
Σκότος πέφτει
Η ώρα που κατέχει
Η ομάδα έξω βγαίνει σε μέρη που οι αλήτες μας δίνουνε τα cd's μας χέρι με χέρι
Βλέπεις πως πάει όταν αυτή η παράδοση κρατάει
Κανείς δεν το πουλάει, κανείς μας
Μας τη σπάει
Ήμουν στη φλόγα που σβήνει κάθε μόδα
Κάθε φλώρο που βγαίνει στα πλατώ για να το παίξει εμάς ρώτα
Πάντα στην κόντρα ρουφιάνοι
Το Bong Da City δεν ηρεμεί τα τέρατα κράζουνε και πάλι Styl Mw
Από την βρώμικη Αθήνα
Που θα δεις τα παράλογα λογικά με ξέπλυμα το χρήμα

[Verse 2: Μάνι]
Γίνατε πόρνες, πέσατε χαμηλά όπως το βαρομετρικό σ' αυτούς τους νεκρούς χειμώνες
Σαν κολώνες είδα το χρήμα να εξυψώνει σαν θεούς
Πόνο μόνο μα χο πίνω, κινώ τα νήματα, εγώ πολεμώ, τόνους mc's πατώ
Κατέχω το έντονο υπερηχητικό flow σαν έντομο
Μένω, ζω, μα αποφεύγω τους ρουφιάνους πάντα διακριτικά
Νιώθω τα βλέμματα τους να με υπνωτίζουν τακτικά
Καταλαβαίνω, γεννιέμαι και πεθαίνω
Ανασαίνω μέσα από στίχους
Σαν βλέπω τι έχω στο νου μου θαμμένο παράλληλα
Δεν κοιμηθήκαμε ποτέ μέσα στην πόλη των δαιμόνων δεν με κάνεις να σε πιστέψω
[;] το άγγιγμα του φόβου σε τετράστιχα
Εδώ που μπάτσοι δεν πατάνε τροφή κυνηγάμε
Κάτι τρέχει και τον κόσμο μου γαμάνε
Μας έστησαν στο ραντεβού μας
Μάλλον [;]
Σε νύχτες που γυρνάμε
Σε νύχτες που η ομίχλη σα μετάξι τα κτήρια σκεπάζει
Απ' τις καρδιές μας πηγάζει, φωνάζει το κτήνος που από πίσω σου στέκεται πάντα κάτι ετοιμάζει
Το ποιος κάνει τα κουμάντα και τα συρματοπλέγματα μπροστά απ' τα μάτια μας
Σε κάθε φράντζα, κάθε τι που αναλώνεσαι
Σκόνη είσαι και απλώνεσαι συχνά
Όταν ο άνεμος γυρνά σε μέρη σκοτεινά
Εκεί κουρνιάζω
Στην τσέπη μου θρύμματα από χασίσι και πάντα καρδιά δε βγάζω
Το συζητάς;