Πουλαω πνευμα μετα την επαφη μου με το ρευμα
Ειμαι παρασιτο που βγαινει κατω απο το δερμα
Εδωσα τελος στη θεα που τα ματια σου εγκλωβιζει
Εφοσον ηταν ψεμα, το βλεμμα σου σε μενα και θα μεινει παγωτο
Μπαρες τοποθετω πανω στα μετρα, λεπιδα που δε βγαινει απο την πετρα
Με λενε σουπερφανκ, με 4 φυλλα γινομαι κεντα
Το μικροφωνο μου θανατος, απ' την κασετα
Στην εποχη του φοβου ειναι 2010 στην πολη των Αθηνων
Λογος ημων φιλε, πειτε Bong φιλε, πειτε Bong φιλε

Δεν εχω τιποτα κοινο πως να κολλησω μ αυτους
Σαν καταστρεφω τα μικροφωνα τους καιγεται ο νους
Μπηκες στον κοσμο μου και χαθηκες μεσα στους καπνους
Και παιζουν τερατα που τρωνε ραψωδους ζωντανους

Ειμαι καρκινος στον εγκεφαλο, μετα απο μενα δε νιωθουνε να σκεφτουν, λειτουργουνε με το ενστικτο
Τι φλωρους το μουνι της μανας σου γενναει φιλος, κι ομως δεν ειν ανεκδοτο
Μισο περιμενε, ισως να ναι δυσκολο για σενα, γι αυτο μιλα για σενα εγω θλιβομαι
Γραφω δυο ραπς, ενω δυο γαρα στριβω με ρολο που κλεβω απτο περιπτερο, δανειζομαι
Εχεις και αποψη, ομως ποζαρεις παραπανω απ το να κανεις εξασκηση
Σταματησα, εδεσα τα κορδονια μου αναλαφρα κι ακομη να προφτασετε ειστε γκαου μα
Μπαινω στη μεση του αγωνα ενω χανουμε κι ανατρεπω τα παντα, τι να κανουμε
Μπαινεις στη μεση του αγωνα ενω χανετε και καμια διαφορα δεν αισθανομαι

Δεν εχω τιποτα κοινο πως να κολλησω μ αυτους
Σαν καταστρεφω τα μικροφωνα τους καιγεται ο νους
Μπηκες στον κοσμο μου και χαθηκες μεσα στους καπνους
Και παιζουν τερατα που τρωνε ραψωδους ζωντανους
Δεν εχω τιποτα κοινο πως να κολλησω μ αυτους
Σαν καταστρεφω τα μικροφωνα τους καιγεται ο νους
Μπηκες στον κοσμο μου και χαθηκες μεσα στους καπνους
Και παιζουν τερατα που τρωνε ραψωδους ζωντανους