Είδα το φως στην απομόνωσή μου, μέσα από τα μάτια μου την πύλη για την κόλασή μου
Έχω τον τρόπο να κλειδώσω, μα είναι η όρασή μου
Ό,τι βλέπω πιστεύω
Να μπεις μέσα στη λογική μου δεν το βλέπω φέτος
Μετράμε 5 χρόνια πένθους και δε μετράτε σκέτο
Και στίχους σαν αυτούς συνήθισέ τους
Όταν θ'ακούσεις να τους λένε για δικούς τους θύμισέ τους
Πάγωσε τον χρόνο, λύγισέ τους

Άμυνα, γύρω μου νοιώθω ξένους
Δε γίνομαι τροφή για πεθαμένους
Πότε δεν ασχολήθηκα και ό,τι φαίνεται μα δεν είναι
Έχεις πίσω θέση στο σινεμά
Γι' αυτό δε βλέπεις τίποτα
Παντού σειρήνες
Αθήνα, νύχτα, μεταμφεταμίνες
Πέθανα, οι φήμες είναι φήμες
Είμαι σμήνος από έντομα
Κρύβω τον ήλιο
Αν δεν σπάσω μέσα μου
Δεν θα πεθάνω
Πριν χαθώ στο Νείλο