Σκαλωμενος για τα παντα, μα την πιστη μου στα παντα εχω χασει, σ'οτι πιναμε παλια ορκίστηκα εχω ξεχάσει
Δεν εχω αμφιβολιες για εμενα μα τα αλανια απο τα παρκα δες πως τωρα εγιναν ολα τους κυριες
Πως ολα γυρισαν γρηγορα γιναν αστραπες, κατω απο τα συννεφα σε πρωτες προβολες
Για ένα πραγμα ειναι μονο το ακρως σαφες
Τ' αφησαμε ολα φυγανε σε δυο τρεις καυτες
Ειναι πολυ κριμα
Τα παντα πηραμε κρυψαμε πισω απο την βιτρινα
Μα γιατι τα κρυψαμε οταν δεν κοιταξε κανεις
Μυστικα που γραψαμε και μακρες ωρες σιωπης, ειπα και εγινα σαφης
Μονο περιμένουμε το αναμενόμενο σαν μαινομενο προβλημα πεφτει απ'τον πεμτο οροφο
Δεν θελει την θηλεια ούτε καν το οπλο γιατι θελει να πεταξει πριν τον τελευταιο κροτο
Ειναι σιγουρο κανενας θρησκος δεν με νιωθει, περιμενουν την δευτερα παρουσία εγω την πρώτη
Επειδή, θαυμα δεν ειδα ποτε
Μονο παιδια να πεθαίνουνε, με νιώθεις αδερφε;
Ξερω δεν μίλησα ποτε μου για την φτώχεια, μα την ειδα με τα ματια μου ολο το κεντρο ρωτα
Και πως να επιμενουμε σε μεγα θαυματα;
Οταν οι ανθρωποι δεν εχουν καν ενα-δυο πραγματα;
Φαντάζομαι σου φαινεται πολυ αστειο;
Αντε πανε κρυψου ψευτη πισω απο το προσωπειο
Που σου εδωσε η μανα σου να το κρατας, οταν κοιμασαι, περπατας κι οταν στον δρομο μιλας
Ευχαριστω τους γονεις μου με μεγαλωσαν
Σαν στηριγμα σαν πρωτα, οχι σαν αφορμη εξαρτησης για ντοπα
Παλεύουμε και παντα εγκαταλειπεις, δεν εισαι ο μαχητης μα σίγουρα εισαι η κότα
Μα ακομα περιμένω θαυμα, δεν θα ξεχασω ποτε πραγμα, να θυμασαι
Στο τελος της ημερας παντα μονος θα'σαι
Κι οταν μια μερα κατι απροοπτο συμβει
Ολοι φευγουν, μονος εισαι, τελειωνει εκει