[Verse 1: Mani]
Θέλεις να ζήσεις τη μεγάλη ζωή, γιατί σε πνίγει η πόλη, κάτω από τα σύννεφα, ναι!
Γι' αυτό δε βλέπεις Ήλιε, κι όμως είστε απλοί θεατές
Από τον κανεπέ σας, η κόρη σας πίνει γραμμές
Και για αυτό δίνει κώλο
Είδα την Αθήνα γυμνή...
Αντέχω τόση αλήθεια, σκόνη πέφτει, μ' ακολουθείς, και θα χαθείς μαζί μας
Πίσω απ' την ομίχλη φωνές, ή μέσα απ' το τσιμέντο;
Μπάτσοι γύρω πυροβολούν, μα εσύ θα βγεις το βράδυ σε κάτι νεκρά μαγαζιά, να νοιώσεις ότι υπάρχεις, μετά μιλά στο κινητό, να λες πως κάτι κάνεις
Τα στενά κλειστή φυλακή, να δεις πίσ' απ' τον τοίχο, μόνο για να λέτε πολλά, και να πουλάτε μούρη
Θόρυβος στις εργατικές...
Δε με θυμάσαι τώρα;
Φτάσαμε κοντά στον Θεό, με 13 ορόφους
Βλέπαμε την πόλη να καίγεται και να πέφτει ο θόλος
Γέννησα φωτιά στο κενό, (για)τι με κοιτάζουν όλοι;
Γιατί δεν ταιριάζω μ' αυτούς... Μέχρι ν' αλλάξουν γνώμη!
Κάτω κάνουν' ραπ τα παιδιά
Άσε με να μιλήσω
Πήρα την ευθύνη σ' αυτό
Στην αστική μου τάξη, θέλεις να μου κάνεις κακό, μα 'χεις κακό σημάδι

[Verse 2: Rio]
Θα 'θελα να σ' έχω κοντά, μα η Γη γυρίζει ακόμη
Τόσα καλοκαίρια μισά, σε αυτήν την άδεια πόλη
Η Νύχτα μόνο χαμογελά, μετά παγώνουν όλοι