Κι άμα ξεχάσω το ρεφραίν
Θα μπω μες στο κουπλέ σαν να μην έγινε ποτέ
Να σου 'λεγα το κάψαμε και να 'σωνα τα δάση
Και να πεφτα στη θάλασσα να βούταγα στα βάθη
Κι άμα δεν πέσω στην φωτιά
Τι θα χω να θυμάμαι από ένα θάνατο μετά
Θα σου 'λεγα δεν πίνω και δε γράφω εξυπνάδες
Θα ανέβαινες στο σπίτι μου ή θα 'πεφτες στις σκάλες; (x2)

Οι στίχοι μου βροχή
Μπαίνω καταστροφή
Δεν ξέρω να μιλάω και δεν έχω ανατροφή
Κόλλησα στη γη καθώς εκείνη κάνει κύκλους
Ταξιδεύω ξύνοντας το πούτσο μου περίπου
Πήραμε την νίκη μα το πήρες τόσο λάθος
Δε με βλέπει ο ήλιος και έτσι είμαι τόσο..ναι
Kr;yce μου ένα γάρο και για 'σένανε θα γράψω
Κρύψε μου ένα βράχο και το κώλο σου θα ψάξω
Θάμπωσα τον ήλιο
Γράφω και ξεχωρίζω
Θα κλέψω την γειτόνισσα και θα βγάλω το δίσκο
Μάθε με να πέφτω να σε μάθω να πετάς
Έχω μόνο δύο μάτια μα δεν ξέρεις να μετράς
Δεν με θυμάσαι καλά
Έκανες όνειρα για σένα δεν κοιμάσαι καλά
Είχα μιά νύφη να με γλείφει μα έπινα τον παπά
Ήταν στον μήνα της γι'αυτό και γάμησα τον ραπά
Κι άμα ξεχάσω το ρεφραίν
Θα μπω μεσ'το κουπλέ σαν να μην έγινε ποτέ
Θα σου λεγα το κάψαμε και θα σωνα τα δάση
Και θα πεφτα στη θάλασσα να βούταγα στα βάθη
Κι άμα δεν πέσω στην φωτιά
Τι θα χω να θυμάμαι από ένα θάνατο μετά
Να σου λεγα δεν πίνω και δεν γράφω εξυπνάδες
Θα ανέβαινες στο σπίτι μου ή θα πεφτες στις σκάλες
Κι άμα ξεχάσω το ρεφραίν
Θα μπω μεσ'το κουπλέ σαν να μην έγινε ποτέ
Να σου λεγα το κάψαμε και να σωνα τα δάση
Και να πεφτα στη θάλασσα να βούταγα στα βάθη
Κι άμα δεν πέσω στην φωτιά
Τι θα χω να θυμάμαι από ένα θάνατο μετά
Θα σου λεγα δεν πίνω και δεν γράφω εξυπνάδες
Θα ανέβαινες στο σπίτι μου ή θα πεφτες στις σκάλες

Είσαι πιο βλήμα κι απ'τη φίλη σου
Μ'έπιασαν απόψε τα feelings μα φταίει η μύτη μου
Με μένα δεν θα βγάλεις άκρη
Χάθηκα στο φως όμως βλέπω απ'το τρίτο μάτι
Τόσο κενός όμως ρέω σαν το ποτάμι
Έπεσα απ'τα σύννεφα κ'έδεσα στο λιμάνι
Τα μάτια μου να δουν τα πάντα μέσα σ'ένα βράδυ
Για σένα άκης πάντα όμως δόθηκα στο σκοτάδι
Το σκοτεινό μου κεφάλι στο χάος χάθηκε
Άνοιξαν οι πύλες σημαίνει το τέλος άρχισε
Έχασα το φως μου και γίναν οι νύχτες μάγισσες
Κάτω από τα αστέρια σε ευθείες παράλληλες
Αστέρι που γινε σε μιά νύχτα μέσα σιωπή
Ανάσα που έπαψε να ανασαίνει πάνω στη γη
Στα σύννεφα μόνιμα έχουμε στήσει γιορτή
Και τις νύχτες που δεν είμαι καλά γίνομαι σιωπή

Κι άμα ξεχάσω το ρεφραίν
Θα μπω μεσ'το κουπλέ σαν να μην έγινε ποτέ
Να σου λεγα το κάψαμε και να σωνα τα δάση
Και να πεφτα στη θάλασσα να βούταγα στα βάθη
Κι άμα δεν πέσω στην φωτιά
Τι θα χω να θυμάμαι από ένα θάνατο μετά
Θα σου λεγα δεν πίνω και δεν γράφω εξυπνάδες
Θα ανέβαινες στο σπίτι μου ή θα πεφτες στις σκάλες
Κι άμα ξεχάσω το ρεφραίν
Θα μπω μεσ'το κουπλέ σαν να μην έγινε ποτέ
Θα σου λεγα το κάψαμε και θα σωνα τα δάση
Και θα πεφτα στη θάλασσα να βούταγα στα βάθη
Κι άμα δεν πέσω στην φωτιά
Τι θα χω να θυμάμαι από ένα θάνατο μετά
Να σου λεγα δεν πίνω και δεν γράφω εξυπνάδες
Θα ανέβαινες στο σπίτι μου ή θα πεφτες στις σκάλες