Η πιο πιστή μου συντροφιά για μένα είναι ο πόνος
Φίλοι και φίλες μ’ άφησαν και ξενυχτάω μόνος

Το μεγαλύτερο απ’ τα ελαττώματά μου
Είναι που εμπιστεύομαι εύκολα κι ανοίγω την καρδιά μου
Το μεγαλύτερο απ’ τα ελαττώματά μου
Είναι που εμπιστεύομαι εύκολα κι ανοίγω την καρδιά μου

Και μπαίνουν κάποιες σαν και σένα κι αλωνίζουν
Και καταστρέφουν εντελώς ό,τι αγγίζουν
Και συνεχώς τα αισθήματά μου ξεγελάνε
Λέγοντας τάχα πως στ’ αλήθεια μ’ αγαπάνε

Η πιο πίστη μου συντροφιά είναι η μοναξιά μου
Είναι τ’ απέραντο κενό που νιώθω στην καρδιά μου

Το μεγαλύτερο απ’ τα ελαττώματά μου
Είναι που εμπιστεύομαι εύκολα κι ανοίγω την καρδιά μου
Το μεγαλύτερο απ’ τα ελαττώματά μου
Είναι που εμπιστεύομαι εύκολα κι ανοίγω την καρδιά μου

Και μπαίνουν κάποιες σαν και σένα κι αλωνίζουν
Και καταστρέφουν εντελώς ό,τι αγγίζουν
Και συνεχώς τα αισθήματά μου ξεγελάνε
Λέγοντας τάχα πως αλήθεια μ’ αγαπάνε