[Verse 1: ΔΠΘ]
Απ' το στημένο τους παιχνίδι στη δύση πνίγεται
Το φως που ξέρασε η θάλασσα κάπου στην ανατολή
Πως αλλάζει τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο
Μια γαμημένη στολή
Χιλιάδες φορές λεν’ πεθαίνουν όσοι είναι δειλοί
Δεν έχουν αλήθειες να πουν και φτύνουν χολή
Σε κυνηγά ο μπόγιας άμα ξηγιέσαι σκυλί επιβολή
Του νόμου στον κώδικα ποινικού δικαίου
Και εφαρμογή βασική αποστολή ένα, δύο
Κλήση προς ενισχύσεις πλιάτσικο σε φαρμακείο
Παράπλευρες απώλειες
Νεκροί στο ματωμένο ομιχλώδες τοπίο
Τώρα πια οι καρδιές φωλιάζουν στο κρύο
Κι έχω πάψει ν' αναλύω
Είναι κάτι που καταντά ψυχοφθόρο
Ν' αποφασίζουν για ποιους έχει στον πλανήτη χώρο
Κλέβουν βάσει νόμου ό,τι σου ανήκει
Κι εσύ τους πληρώνεις φόρο
Η λογική θείο δώρο σ’ έναν παράλογο κόσμο
Όλα γίνονται σύμφωνα μ' έναν όρο
Κι εσύ δικέ μου ολημερίς τριγυρνάς
Σε βλέπω εδώ κι εκεί
Σε μια καθημερινότητα δίχως πλοκή
Όλοι κρύβονται μην αποκαλυφθούν απ' τη βροχή
Πού 'ναι οι άνθρωποι; Σατανική εποχή
Ποιοι είναι άτρωτοι και ποιοι κοινοί θνητοί
Στην τελική είναι στην κρίση του καθενός
Σε κρίση προσωπική, σε κρίση προσωπική
[Chorus: Κανών]
Κα-κα-κα-κάφτε τους μπάτσους
Κάφτε τους μπάτσους
Κα-κα-κα-κάφτε τους μπάτσους
Κάφτε-κάφτε-κάφτε-κάφτε τους μπάτσους

[Verse 2: Θύτης]
Ασφαλίτες στη γειτονιά κάνουν περιπολία
Παιδιά που τρώγαν φάπες στα σχολεία
Με καμία ιδιαίτερη ασχολία
Κι έτσι καταλήξανε μεσ' την αστυνομία
Να καταχράζοντ' εξουσία
Διμοιρίες από απρόσωπα γουρούνια σε διαδηλώσεις
Σε βαράνε με τη ντόβα στο κεφάλι μέχρι να ματώσεις
Το χοιρινό τώρα με κοιτά στραβά
Δεν του αρέσει η μάπα μου στο τμήμα με τραβά
Μοσχαρο-κεφαλές που κάτω απ' τις στολές
Κρύβουν μικρές ψωλές
Καλύτερα πρεζάκιας παρά μπάτσος ή χαφιές
Αν ζούσες στο '30 βλάκα θα ’σουνα SS
Τώρα καλύπτεις ναζιστές
Κι όταν σκοτώνουνε δικούς μας παρακολουθείς απλά
Καμιά δεν είναι ντροπή εκτός από τη δική σου δουλειά

[Chorus: Κανών]
Κα-κα-κα-κάφτε τους μπάτσους
Κάφτε τους μπάτσους
Κα-κα-κα-κάφτε τους μπάτσους
Κάφτε-κάφτε-κάφτε-κάφτε τους μπάτσους
[Verse 3: Sadomas]
Βρομάνε τρόμο απ’ το χιλιόμετρο
Βρόμα από πιστόλι και πτυσσόμενο
Τολμήσανε να πάνε στον επόμενο πωρωμένοι στη βάρδια
Αφήστε το να βγει το γουρούνι, δε θέλει άδεια
Θέλει γραμμές με χιόνι και τεστοστερόνη
Βία, θέλει βία άνιση, έτσι καυλώνει, καμαρώνει
Που το νταβατζιλίκι του το πληρώνει
Πιόνι που στο τέλος η Βαβυλώνα σκοτώνει
Η σημαία που υπηρετεί προσκυνά στο σαλόνι
Η πέτσα του χοντρή δύσκολα κάτι τον πληγώνει
Όπως η ελευθερία η ενότητα και η γνώμη
Θολώνει στις πορείες και κοριτσάκια ματώνει
Έπειτα απ' αυτό πίνει κι ισιώνει ό,τι δε σπρώχνει
Δε λέει να βγει στη σύνταξη
Φοβάται ν’ αντικρίσει την ανθρώπινή του ύπαρξη
Δεν έχει ο καριόλης, τρέχει, πίσω του κατάρες βρέχει
Βλέπω την κόλασή του από γυάλα
Από παλιά μας παίρνει αυτή η μπάλα
Συνωμοτούν με όλους για τα πάντα
Μα το σύμπαν σχέδια γι' αυτούς έχει άλλα
Μεγάλα ένα, τρία, ένα δύο, κουφάλα
Ένα, τρία, ένα, δύο