ความพอใจ อยู่ที่ไหน ฉันไม่เข้าใจ
ความรักที่ฉันมี คงไม่น้อยเกินไป

หรือเป็นที่เงินทอง ที่ทำให้ตัวเขาดี
เพราะใจที่ฉันมี ไม่น่าจะกลายไปเป็นแบบนี้

เธอไม่ควรจะหลงมี อยู่กันจนนานเป็นปี

แล้วเธอก็ต้องกลับกลาย ความรักที่มีมันสาย
แล้วใจของฉันที่หาย
( มันคงจะไปไกล ) ( มันคงจะเป็นไป )

แล้วเธอก็ต้องกลับกลาย ความรักที่มีมันสาย
แล้วใจของฉันที่หาย
( มันคงจะไปไกล ) ( มันคงจะเป็นไป )

แล้วเธอก็ต้องกลับกลาย ความรักที่มีมันสาย
แล้วใจของฉันที่หาย
( มันคงจะไปไกล ) ( มันคงจะเป็นไป )

ฉันพอเข้าใจ ว่าเหตุใดเธอจึงเป็นไป
คงเป็นที่เงินทอง ที่เขาจุดคบไฟ
ความรักที่เผาไหม้ อาจจะไม่ใช่ความพอใจ
เพราะใจที่ฉันมี ไม่น่าจะกลายไปเป็นแบบนี้

เธอไม่ควรจะหลงมี อยู่กันจนนานเป็นปี
แล้วเธอก็ต้องกลับกลาย ความรักที่มีมันสาย
แล้วใจของฉันที่หาย
( มันคงจะไปไกล ) ( มันคงจะเป็นไป )

แล้วเธอก็ต้องกลับกลาย ความรักที่มีมันสาย
แล้วใจของฉันที่หาย
( มันคงจะไปไกล ) ( มันคงจะเป็นไป )

ฉันก็เซ็งอยู่...นาน ฉันก็เซ็งอยู่
ฉันก็เซ็งอยู่...นาน ฉันก็เซ็งอยู่

ฉันก็เซ็งอยู่...นาน ฉันก็เซ็งอยู่
ฉันก็เซ็งอยู่...นาน ฉันก็เซ็งอยู่

ก็เหมือนเส้นด้าย ที่มันพันแล้วแก้ไม่ได้
แล้วเธอก็กลายเป็น ทาสเขาไป
ความรักที่เขามี อาจจะไม่ใช่ความรักที่ดี
เพราะใจที่ฉันมี ไม่น่าจะกลายไปเป็นแบบนี้

เธอไม่ควรจะหลงมี อยู่กันจนนานเป็นปี

แล้วเธอก็ต้องกลับกลาย ความรักที่มีมันสาย
แล้วใจของฉันที่หาย
( มันคงจะไปไกล ) ( มันคงจะเป็นไป )

แล้วเธอก็ต้องกลับกลาย ความรักที่มีมันสาย
แล้วใจของฉันที่หาย
( มันคงจะไปไกล ) ( มันคงจะเป็นไป )
ความรักเอาคืนไป...คืนไป...