[Intro: Solmeister]
Σώσε με...
Σώσε με...
Σώσε με...
Σώσε με...
Σώσε με...
Σώσε με...
Σώσε με...
Σώσε με...
Από 'μένα...

[Verse 1: Solmeister]
Ιώδιο, σας παρακαλώ, φέρτε μου λίγο ιώδιο
Δε σταματά με τίποτα η αιμορραγία στην πληγή
Δεν ήξερα, δε σκέφτηκα καθόλου το ενδεχόμενο
Πώς αν την ξανανοίξω ίσως δεν επουλωθεί
Σας ικετεύω, χάνω αίμα, βοηθήστε με κάπως
Σταματήστε να με κοιτάτε βουβά χαμογελαστοί
Μη μου λέτε πως είστε περήφανοι για αυτό το λάθος
Μη μου λέτε πως μου πάει αυτό το κόκκινο βαθύ
Χάνω αίμα και κρυώνω, μη χειροκροτάς γαμώτο
Δε με βλέπεις που μαλώνω; Βάφω κόκκινη τη γη!
Τέτοια λάθη κάνω μόνο όταν μόνο με αφήνουν
Και έχω πάνω στον καρπό μου συλλογή
Δεν ξέρω την περισυλλογή, δε θυμάμαι την ηρεμία
Αν θυμάμαι κάτι μια ζωή ήταν πως αυτοί
Μ' αγάπησαν όταν είδαν το αίμα και εγώ έμαθα
Πώς δεν πονάς στ' αλήθεια αν λίγο αίμα δε χυθεί
Κι η μούσα μου μονίμως μου ζητούσε λίτρα
Γιατί μου έκλεβε την έμπνευση και έψαχνε ανταλλαγές
Όταν μου ζήτησε δέκα, έβγαλα το πορτοφόλι
Και μου είπε «Όταν σου είπα θέλω λίτρα, τι κατάλαβες;»
Δεν ξέρω να γράφω μεταφορές
Είναι στο φλέβες κομμένες αυτά που στίχοι μου λες
Είναι ένα πάτωμα μπάνιο γεμάτο αίματα η καριέρα μου
Σα να 'μουν δίσκος,τα κομμάτια μου είναι χαρακιές
Σταμάτα να χειροκροτάς λοιπόν και μη λες μπράβο
Γιατί με 'μαθες κακό να κάνω
Δεν έχω χρόνο ώσπου να 'ρθει το ασθενοφόρο
Γράφω δέκα χρόνια τώρα, πόσο αίμα ακόμα να 'χω;
Σταμάτα να χειροκροτάς λοιπόν και μη λες μπράβο
Γιατί με 'μαθες κακό να κάνω
Σώσε με, σώσε με, σώσε με!
[Verse 2: dPans]
Θα γίνω ο Προμηθέας αν χρειαστεί
Και θα σου φέρω τη φλόγα να δεις
Θα σου μάθω τα λάθη που πρέπει να κάνεις μ' αυτή
Άμα δεχτείς να με φωτίσεις το βράδυ κι εσύ
Ακούμπησέ τη λίγο, νιώσ' τη να σε γρατσουνάει
Μάθε να φωτίζεις, μην αγγίζεις
Μόνο διδακτικά τους άλλους άσε να καούνε μια φορά
Πριν τους σώσεις μα μέχρι εκεί
Δώσ' τους να καταλάβουν πως η φλόγα είναι ζωή
Αλλά και πύλη του λάθους
Και πες τη γνώση αυτή να μεταλαμπαδεύσουν
Γιατί η ζωή απαιτεί δασκάλους, πες τους
Το πάθημα να γίνει μάθημα, όχι επανάληψη
Δώσ' τους να καταλάβουν πως η διάλυση του σκότους
Είναι ο στόχος, όχι η ενσάρκωση
Κι αν το μάθουν, μάθε το κι εσύ
Και φρόντισε οι δάδες να ανάψουν από άκρη σε άκρη
Μάζεψ' τους μαζί
Και ελάτε να με σώσετε κι εμένα απ' το γεράκι

[Verse 3: Ραψωδός Φιλόλογος]
Κι αν ήμουν ικανός να σε σώσω, θα κρατούσε για πόσο;
Και να στο δώσω μπαγιατεύει, δε διαρκεί και τόσο
Απλώνεις χέρι και χέρι μου ζητάς να τεντώσω
Και δεν κουνιέμαι ωστόσο, γιατί εφόσον ενδώσω
Θα σ' ανακουφίσω, δε θα γιατρέψω τη νόσο
Και εσύ τόσο δυνατός, γιατί να σ' αποδυναμώσω;
Πρωτού μόνος σου δεις πως έχεις λέμβο
Και πειστείς ότι μπορείς να σωθείς χωρίς να επέμβω;
Αν σε σώσω, δε σου δίνω τίποτα
Αν σε μάθω να σώζεσαι, ξέρεις βήματα
Βρήκες τρόπο και νίκησες τον Μινώταυρο
Τώρα μπορείς να παλέψεις με κάθε γίγαντα
«Σώσε με» θα σου πουν οι φωνές τους
Σειρά σου, «Μπορείτε μόνοι να σωθείτε» πες τους
Οι πληγές ζητάνε τις σπονδές τους
Μα τώρα πια δεν είσαι δέσμιος απ' τους επιδέσμους