[Verse 1: Yoda Priest]
Ποια Μαγδαληνή, και ποια Σαλώμη;
Του Ιούδα το στυλό ψάχνει ακόμη
Ποια με καμαρώνει πάνω στα καρφιά;
Ποια Δαλιδά μου έχει κόψει τα μαλλιά και δε μου βγαίνουν τα γραπτά στην ξενιτιά;
Ο Γολγοθάς είναι απαραίτητος
Γιατί στην κορυφή θα γίνω μέτριος
Κι αν μαζί μου περπατάς
Δε θέλω να ακούσω τι πιστεύεις, αλλά πες μου από τι ξύλο είναι φτιαγμένος ο σταυρός που κουβαλάς
Μάνα, μεγάλωσα
Και τούτα τα γραπτά είναι κενά, αλλά αμάρτησα
Και ξέρω τα παιδιά θα τα γεμίσουν με του χθες
Είναι οι ουλές ακόμα φρέσκες και τα νύχια κοφτερά
Γράφω ατσάλι και φωτιά
Μα τα χέρια μου γυμνά, πώς να παλέψω;
Έχω ακόμα μια θηλιά να πλέξω
Πριν σου επιτρέψω να τραβήξεις τον Αλέκο απ' τα δεινά
Ποια ύαινα φιλά τον εθισμένο και ποια τύχη τον γελά;
Ίδιες βόλτες άλλον μήνα
Ένα πόδι στην Αθήνα και το άλλο στα σκατά
Δέκα σάπια τατουάζ, κι η γραβάτα που κοιτάς μ' ασφυκτιά ρίμα με ρίμα
Οξυγόνο από 'μένα μη ζητάς
Oxycodone και ο ήλιος είναι μαύρος απόψε
"Αλέκο, κόψε", μου 'χες πει, "και μη φοβάσαι"
Δεν ξέρω αν με μισείς, αλλά σε βάφτισα αλήθεια
Γιατί τόσο αλύπητα μόνο εσύ κι εκείνη με χτυπάτε
[Chorus: Solmeister]
Βράδια που τα 'πα γιατί άλλο δεν άντεχα
Βράδια που τα 'πια γιατί μαντάρα τα 'κανα
Βράδια που μάτια που μ' αγάπησαν δε μ' είδαν
Ήταν βράδια σαν τα βράδια που χάθηκα
Βράδια που έξω έμεινα ως το ξημέρωμα
Βράδια που ξέμεινα μετά το ξενέρωμα
Βράδια που σκέφτομαι ποιοι φέρθηκαν άδικα
Ήταν βράδια σαν τα βράδια που χάθηκα

[Verse 2: Brando]
Μάνα, τα 'κανα μαντάρα, όσα γράφω είναι κατάρα
Κατάφερα στη φουρτούνα να σταθώ με το στυλό, μα αυτό με σκότωσε θαρρώ
Γιατί τώρα τον πόνο αυτό αποζητώ
Και το ποτό πλέον δεν είναι αρκετό
Γι' αυτό έντυσα τα τσιγάρα με σκόνη πριν να τα κάψω
Όπως καίγεται το 'χθες για να μουδιάσω, να ξεχάσω
Ότι καίγεται το κερί που αντιπροσωπεύει τα χρόνια μου τόσο
Κλειδώσαν τα σαγόνια μου πριν το μέλλον μου κλειδώσω
Ήμουν αγόρι που στους αγοραίους έρωτες δεν έβρισκε μαγεία και την Ιουλιέτα έψαχνε αλλά
Δεν έψαχνε ρομάντζο, μόνο να τη δει κάτω για να μάθει πριν πεθάνει άμα πονάει η μαχαιριά
Γιατί τα 'μαθα λάθος
Η μάνα μου μου είχε πει πως είμαι ήλιος μα σκοτάδι πάντα όπου πάω έρχεται
Τα 'μαθα λάθος
Η μάνα μου μου είπε πως είμαι ήλιος γιατί οποίος πλησιάζει καίγεται
Σέρνω μαζί μου θάνατο, ραγισμένες καρδιές, η όψη μου θυμίζει άρρωστο
Δε θέλω την θέση μου στο παράδεισο
Μου 'πες πως θα πάρω όσα αξίζω μα νομίζω στον αντίποδα, πως είναι αδύνατο να πάρω τίποτα
Γιατί ζω στο περιθώριο από τη γέννα
Παιδί από οικογένεια καλή αλλά με τα μυαλά χαμένα
Γιατί δεν κατάλαβα τον κόσμο αλλά κι αυτός δεν προσπάθησε να καταλάβει εμένα
[Chorus: Solmeister]
Βράδια που τα 'πα γιατί άλλο δεν άντεχα
Βράδια που τα 'πια γιατί μαντάρα τα 'κανα
Βράδια που μάτια που μ' αγάπησαν δε μ' είδαν
Ήταν βράδια σαν τα βράδια που χάθηκα
Βράδια που έξω έμεινα ως το ξημέρωμα
Βράδια που ξέμεινα μετά το ξενέρωμα
Βράδια που σκέφτομαι ποιοι φέρθηκαν άδικα
Ήταν βράδια σαν τα βράδια που χάθηκα

[Verse 3: Solmeister]
Καταραμένη μου πένα, πάψε να γράφεις για 'μένα
Έχουν ανάγκη από έκφραση τα παιδιά
Κάνε τους το χατίρι μια φορά να γράψεις λίγο για 'κείνους κι εγώ θα βρω τον τρόπο μου να 'μαι καλά
Δεν τα βρήκαμε στρωμένα, φάγαμε σκατά και φτύσαμε αίμα
Τα πιο πολλά που 'χουμε πει είναι υποτιμημένα
Γιατί στα 27 μου, φίλε, δε μιλάω ψέμα
Και η τέχνη μου είναι αφηρημένη και πολεμική
Εμένα εκεί που ανθίζουν οι εγωισμοί μη με ψάχνεις, σαν πέταλα μαραζώνουν οι ταπεινοί
«Και το παιδί τα πίνει τα φαρμάκια κούπα» σου 'πα
Ακόμα κι άμα φύγω εγώ, ένα κομμάτι της ψυχής μου είναι εκεί
Κάπου στο μεταξύ της Θήβας και της Εδέμ
Κάπου στο μεταξύ του απείρου και του μηδέν
Και εν τω μεταξύ, ευχαριστώ όποιον μου πήρε τα κλειδιά μου και στο σπίτι μου μ' έστειλε με ταξί
Παιδί κουμπί απ' τα κουμπιά
Με βλέπουν οι γιατροί στη Μ.Ε.Θ. κάπου έξι το πρωί
Κι εγώ έπρεπε να του 'χα πει
Ότι το έχει παρακάνει, μα είπα αύριο
Κι αν δεν ήταν εκεί ο bro, τώρα θα 'χε πεθάνει
Οπότε, να προσέχετε πολύ ο ένας τον άλλον
Και πού και πού, μικρέ, πρόσεχε τον μεγάλο εσύ
Μου 'χανε πει ότι μυαλό θα βάλω όταν μεγαλώσω ωστόσο δε μεγάλωσα και το μυαλό δε λέει να μπει
[Chorus: Solmeister]
Βράδια που τα 'πα γιατί άλλο δεν άντεχα
Βράδια που τα 'πια γιατί μαντάρα τα 'κανα
Βράδια που μάτια που μ' αγάπησαν δε μ' είδαν
Ήταν βράδια σαν τα βράδια που χάθηκα
Βράδια που έξω έμεινα ως το ξημέρωμα
Βράδια που ξέμεινα μετά το ξενέρωμα
Βράδια που σκέφτομαι ποιοι φέρθηκαν άδικα
Ήταν βράδια σαν τα βράδια που χάθηκα