[Intro]
Ναι, ναι

[Verse]
Άνοιξε του Αιόλου το σακί, να ξεχυθώ
Δεν είμαι εγώ ούτε εσύ, είμαι στιγμή και των δυο
Σε ένα γιαλό που η Καλυψώ
Έπεισε τον Οδυσσέα με μαεστρία
Πως η Ωγυγία είναι καλύτερη από την Ιθάκη
Για αυτό και γίνομαι αεράκι Περσεφόνη
Για όταν λείπεις θα παγώνει η καρδιά περαστικών
Έξι μήνες μόνη κι έξι μήνες ακόμη πιο μόνη
Πως να σε αγαπήσουνε αφού δεν είναι εγώ;
Για αυτό σαλπάρω μακριά, και αν δεν φυσά
Θα θυσιάσω την Ηλέκτρα που 'χω για καρδιά
Και άμα τη σώσεις δυο λεπτά πριν πεθάνει στον βωμό
Χαλάλι σου, απλά δωσ' μου αέρα στα πανιά για να φύγω από 'δω
Είμαι ο Ίκαρος γαμώ, για αυτό και τα φτερά που μου 'δωσες δεν βγήκαν σε καλό
Μα προσπαθώ από την πτώση να κρατήσω ό,τι μπορώ
Γιατί πέφτεις μια φορά μονάχα, τι και αν πετάξεις εκατό;
Θα γίνω μυστικό αν γίνεις η Πανδώρα και με διατηρείς κρυφό, μακριά απ' όλους και όλα
Γιατί ζηλεύουν οι θεοί που ερωτεύτηκες θνητό
Για αυτό βάλε με στο κουτί σου και πες τους ό,τι σου πω εγώ εδώ
Κλεισμένη κάθε συμφορά που μ' αρρωσταίνει, κάθε τι που με τρελαίνει
Πεισ' τους όλους πως είσαι ευτυχισμένη κι έπειτα πείσε εσένα πως για μένα δεν σε νοιάζει
Πως εγώ είμαι μια σιωπή που σε τρομάζει, ξεχασμένη
Λοιπόν, το γράφω και αφήνομαι πάνω του
Ποια από τις μοίρες κρατάει το μάτι μου
Και βλέπει απ' αυτό ό,τι πρέπει να δω εγώ σε εσένα αγάπη μου
Στο κρεβάτι μου έχω ερπετά
Πετά απ' το κεφάλι μου πάνω ιδέα πως δεν ήρθαν τυχαία σε μένα
Πως κάποια θεά δεν με θέλει καλά και αμοιβαία
Γιατί να προσέχω, το μόνο που θέλω να γίνω κομμάτι από σένα ξανά
Το βλέμμα μου δεν ξεκολλά από πάνω σου
Του Ορφέα τον άθλο αν θέλεις για βάλε μου, να μείνω στον Άδη για πάντα
Γάμα την ποίηση, γάμα την άρπα
Στα μάτια μονάχα θα σε κοιτώ, γιατί είσαι Αργώ κι εγώ είμαι μαλάκας