[Intro: Yoda Priest]
Ναι ναι ναι
Άδειασε τον νου σου σήμερα
Άδειασέ τον
Έι, λοιπόν και λέει
Ναι ναι ναι ναι

[Verse 1: Yoda Priest]
Άδειασε τον νου σου σήμερα, ξέχνα τα όλα
Τίποτα δεν είναι όπως το ξέρεις, βλέπεις
Δεν σε γνώρισα ποτέ
Κι εσύ από τώρα κι ύστερα αρχίζεις να μαθαίνεις
Πως υπάρχω κι εγώ στον ίδιο χώρο που αναπνέεις
Μα, δεν είμαστε εμείς, είμαστε άλλοι
Με άλλες συνήθειες, κι έχουμε κάνει άλλα λάθη
Πάλι γνωριστήκαμε, αλλά όχι Αθήνα
Εμένα δεν με λένε Αλέξανδρο κι εσένα δεν σε λένε πόρνη
Κοίτα με και πες στη φίλη σου ότι σ' αρέσω
Έλα και φίλα με, πώς να στο απαγορεύψω, μόνο
Μόνο που τώρα αυτό το άγγιγμα δεν έχει νοσταλγία
Έχει παράλυμα του μη που τροφοδοτεί κάθε μαρτυρία
Είμαι ευάλωτος μπροστά στο νέο
Χειροτερεύει ο εθισμός τον έρωτα που εισπνέω
Όσο του δίνω τροφή, μα κι όσο κάνω κράτει
Είναι παράλογο το να γυρνάω εκεί που δεν υπάρχει κάτι
Άρα αφέσου, όταν τα πρώτα τείχη πέσουν έλα και πες μου, έλα
Ότι δεν άξιζε η θυσία, γιατί στην ουσία
Οι ουλές μου μαρτυρούν πως δεν ήσουν η Ιθάκη μου, αλλά η Τροία
Γράφω, γράφω για 'μένα κι εκνευρίζομαι όταν ταυτίζονται άμα σ' αναφέρω
Μα πώς γίνεται, δεν σε ξέρουνε όπως σε ξέρω
Λεν πως γράφω ερωτικά ενώ εγώ απλά το πραγματικό σου πρόσωπο αποφεύγω
Είμαι γυμνός από αισθήματα, είμαι δειλός αφού σε νίκησα ξανά σε θέματα εγωισμού
Πίσω δεν γύρισα, αλλά ούτε μπροστά κατάφερα να πάω από όταν σε φίλησα
Αφού είσαι ό,τι ζήτησα
(ό,τι ζήτησα)
[Verse 2: Solmeister]
Λοιπόν
Οι λέξεις που έχω στη διάθεσή μου είναι ατελέιωτες
Κι ας καταλήγω να διαλέγω πάντοτε τις ίδιες
Το σκαρί μου τρικυμίες πέρασε αξιοσημείωτες
Κι ας το λυγίζουν μικρές καταιγίδες
Είναι αέρας αυτή, κι εγώ τρελός που προσπαθεί μάταια με τον αέρα να δεθεί
Μα ένα βήμα πριν με πνίξει η σιωπή με γεμίζει οξυγόνο
Οπότε φτου και πάλι απ' την αρχή
Πώς να της πω ότι δεν είμαι καλά, όταν τα τόσο μεγάλα τα βλέπει τόσο απλά
Ενώ εγώ δεν τα βλέπω γιατί έδωσα το φως μου και την είδα να το σβήνει
Γιατί τα μάτια του κόσμου βλέπουν σε 'κείνη πολλά
Ίσως κι εγώ να είδα κάποια, ίσως εν τέλει να μην την ξέρει κανείς τελικά
Την έχω δει να με κρατά στην πιο σφιχτή αγκαλιά
Την έχω δει να με αποφεύγει και να μην μου μιλά
Ποιος όμως είναι τόσο άκαρδος που κατηγορεί
Κάποιον που είναι πρόθυμος να κάνει ό,τι μπορεί
Να μην πληγώσει κανέναν; Μάλλον όχι εγώ
Ίσως για αυτό επιλέγω μόνος να πληγωθώ
Άρα, εν τέλει, ποιος είναι ο χαμένος;
Άρα, εν τέλει, πες μου, ποιος είναι ο χαμένος;
Άρα, εν τέλει, πες μου, ποιος είναι ο χαμένος;
Ο πληγωμένος με την ηθική ικανοποίηση;
Άρα, εν τέλει, πες μου, ποιος είναι ο χαμένος;
Άρα, εν τέλει, πες μου, ποιος είναι ο χαμένος;
Άρα, εν τέλει, πες μου ποιος είναι ο χαμένος;
Χαμένος, χαμένος