[Verse 1]
Γράφω για τα παιδιά που δεν τους βγήκε
Για τα παιδιά που όποιος τους είπε πως δεν το 'χουν, το πιστέψαν
Για 'κείνους που χωρέσαν το μυαλό τους σε καλούπια από ανάγκη
Για 'μας, που κάναμε χάρτη όλες τις πληγές μας
Γράφω για τις στιγμές που δεν γυρνάει η Γη
Για τις στιγμές που μ' ενοχλεί το παρελθόν μου
Για όταν φύγω, το μωρό μου
Με ιδέες από εποχές που είχα χάσει το μυαλό μου
Κι εύχομαι η αλήθεια να μη βγει
Έχω κουσούρια ένα σωρό, απεχθάνομαι το "τώρα"
Για αυτό ζω στο μέλλον όποτε μπορώ
Κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι πως όλο αυτό είναι δοκιμαστικό
Πως στη πραγματικότητα, όλα είναι "εγώ" και μόνο "εγώ"
Κι όλο συγκρίνω, είναι το βάρος μου όσο ασήκωτο νομίζω;
Ή δικαιολογώ ό,τι με κρατάει πίσω;
Ξέρω πως έχω θέληση σπαθί, μα δε βρίσκω κουράγιο να την ακονίσω
Ζω απογοητεύοντας ανθρώπους που θαυμάζω
Και δεν μοιάζω καθόλου σε ό,τι ήθελα παιδί
Μία άτυχη στιγμή, τα κόβω αυτά, δεν τα πλησιάζω
Στο ό,τι έμεινε, που δεν έχουμε πιει

[Chorus]
Μπλοκάρονται οι αδένες, οι κόρες γίναν σφαίρες
Και ματώνω όταν με κοιτάς μ' αυτόν τον τρόπο
Λένε πως τ' αστέρια είναι νεκρά, γι' αυτό άσε τις ευχές για τα παιδιά
Και ρίξε κόπο και δουλειά (μπλε μπλε μπλε μπλε)
Έπλεξα μόνος τη θηλιά, μα έλα που έχω υψοφοβία
Μάνα, πού κρύβεις τα δισκία να ηρεμήσω;
Ψάχνω έναν στίχο για ομοιοκαταληξία να με πείσω πως μπορώ να δημιουργήσω, αλλά τζίφος
[Verse 2]
Έχω φίλους καλλιτέχνες, του φίλους μαύρες πέτρες πίσω έριξα
Η πόλη δίνει μίσος κι έναν έρωτα, να λέω πως κάτι πήρα
Και να θέλω να γυρίσω απ' όταν έφυγα
Κι ας με ρωτάν αν στο Λονδίνο βρίσκεις δουλειά εύκολα
Αν θέλω κάτι, η Γη γυρίζει γι' αυτό
Γι' αυτό και μέχρι πρότινος είχε χειμώνα μόνο
Τα παραισθησιογόνα μου 'δειξαν τον δρόμο
Γι' αυτό όσο μεγαλώνω γράφω πόνο, με σκοπό να ζήσω ελεύθερα
Ονειρεύομαι ανεύθυνα, τον ήλιο θα σου έφερνα στα πόδια και θα σου έλεγα δυο λόγια που τραβούν την προσοχή
Σε φάση, έσπασα πολύ από επιλογές που έκανα, ψήσου να με κολλήσεις εσύ
Μα είναι εικασίες, η εστίαση των ουσιών στον νου μου με παρακινεί να γράψω μαλακίες
Οι συνομιλίες με τον εαυτό μου φταίνε, γιατί κατέληξα ότι δεν μ' αγαπάς, μα τα μάτια σου άλλα μου λένε
Δώσε μου τα εφόδια να καταστρέψω κάθε φοβία που έχεις
Πήρα τους δαίμονές σου από το χέρι και τους μάλωσα
Είμαι θάλασσα, γι' αυτό και κάθε νεκρό μου συναίσθημα επιπλέει, να το βλέπεις

[Chorus]
Μπλοκάρονται οι αδένες, οι κόρες γίναν σφαίρες
Και ματώνω όταν με κοιτάς μ' αυτόν τον τρόπο
Λένε πως τ' αστέρια είναι νεκρά, γι' αυτό άσε τις ευχές για τα παιδιά
Και ρίξε κόπο και δουλειά (μπλε μπλε μπλε μπλε)
Έπλεξα μόνος τη θηλιά, μα έλα που έχω υψοφοβία
Μάνα, πού κρύβεις τα δισκία να ηρεμήσω;
Ψάχνω έναν στίχο για ομοιοκαταληξία να με πείσω πως μπορώ να δημιουργήσω, αλλά τζίφος
[Verse 3]
Ό,τι μ' αγάπησε, το νίκησα
Ό,τι με νίκησε, το ζήτησα
Έχω τη [?], τούβλα δεν τη χτίζω
Δεν ευτύχησα, ό,τι μίσησα το φίλησα στο μάγουλο κι επέτρεψα στον διάολο να το κάνει δικό του
Έχω ένα όραμα, να γίνω όσα δεν τόλμησα να πω
Να κάνω όνειρα με 'σένα στο πλευρό μου
Να βάλω σε τάξη το μυαλό μου, να απαλλαχτώ απ' το στυλό μου
Και να σταματήσω να σε αγαπώ ανθρώπινα
Θέλω να δεις όσα δεν πρόλαβα να δείξω
Θέλω να πείσω τον Yoda ότι ο επόμενος στίχος θα είναι ρίσκο
Και δεν θα μας βγάλει όπου νομίζουμε
Από θρήσκος στο "ίσως", κι από 'κει στο "αποκλείεται"
Θέλω να αγγίξουμε το τέλειο που ορίζουμε εμείς
Θέλω να ερωτευτείς όσα με χαρακτηρίζουνε
Θέλω να σε κρύψουνε οι στίχοι, μα σε βρίσκουνε οι ηλίθιοι και ταυτίζονται

[Chorus]
Μπλοκάρονται οι αδένες, οι κόρες γίναν σφαίρες
Και ματώνω όταν με κοιτάς μ' αυτόν τον τρόπο
Λένε πως τ' αστέρια είναι νεκρά, γι' αυτό άσε τις ευχές για τα παιδιά
Και ρίξε κόπο και δουλειά (μπλε μπλε μπλε μπλε)
Έπλεξα μόνος τη θηλιά, μα έλα που έχω υψοφοβία
Μάνα, πού κρύβεις τα δισκία να ηρεμήσω;
Ψάχνω έναν στίχο για ομοιοκαταληξία να με πείσω πως μπορώ να δημιουργήσω, αλλά τζίφος