[Intro]
Falco
Φθ
Απ' την αρχή μέχρι εδώ
Για πάντα, για πάντα

[Verse 1]
Στο τέλος όλα θα φύγουν, μένει η ψυχή
Αν γράφω ακόμα είναι γιατί είναι διαφυγή
Πολλά αλλάξανε μ' ακόμα είμαι εκεί
Κοιτάς τα βήματα, ξεχνάς την διαδρομή
Ήτανε δύσκολη, γαμώτο, ιδέα δεν έχεις, γαμώτο
Ανοίγεις το ρημάδι σου και λες
Δε σε θυμάμαι να 'σαι εδώ πριν κάνα χρόνο
Βαρέθηκα να τρώω φρυγανιές, έλα
Είδα τη φτήνια, οι φίλοι μου αγρίμια
Τα μάτια μας μυρίζουνε φτηνά αλκοόλ κι ασχήμια
Να 'ναι καλά οι γύρω μου στο τέλος κάθε μήνα
Το «Κομπλεξικό» σημαίνει πείνα
Αν σήμερα είχες κάτι δεδομένο, θα 'τανε καλό να τ' άλλαζες
Αν έχεις ιδέα ό,τι βλέπεις, δεν κατάλαβες
Έχω ξεγυμνωθεί σ' αυτό όσο κανείς
Γι' αυτό και δε με συγκινούν ούτε τα φώτα, ούτ' οι managers
Έχω τη σπίθα, βγάλαμε αρχίδια
Στην πόλη μου μας κοίταζαν σαν να 'μαστε σκουπίδια
Είστε πλουσιόπαιδα, στο σύστημα παιχνίδια
Δε φοβάμαι τίποτα, εγώ είμ' η αλήθεια
Αυτοί οι MC's δε ζούνε στην πραγματικότητα
Kι εσείς θα κάνετε τις μαλακίες τους πρότυπα
Κι είμαστε μόνοι μας, στ' αρχίδια μου η ενότητα
Εμείς είμαστε εμείς, εμείς τα λέμε αλλιώτικα (πάμε)
[Chorus]
Είπα κανείς σας δε με ξέρει
Κι αν ποτέ αλλάξω να μου κόψετε το χέρι
Όλοι κάποιον παίζεται, όλοι κάποιον μιμείστε
Όλα θα φανούν όταν ο Ήλιος ανατέλλει (hey)
Είπα κανείς σας δε με ξέρει
Κι αν ποτέ αλλάξω, να μου κόψετε το χέρι
Δικό σας, από την εποχή της πόζας
Είστε όλοι ψεύτικοι, το κρίμα στον λαιμό σας

[Verse 2]
Δεν ξέρω τι σημαίνει τύχη
Ό,τι έχω πάρει μου ανήκει
Ό,τι έχω χάσει να το χάσω μου αξίζει
Ό,τι έχω χάσει είν' υπεύθυνο για ό,τι έχω κερδίσει
Δεν προσπαθώ να κάνω μάθημα, ανάθεμα
Δίνω στη γενιά μου το παράδειγμα, ξεφτίλες
Άδεια θηλυκά, γεμάτες βίλες
Όνειρα παιδιών να γίνουν dealers
Γάμα τους σημερινούς MC's, είν' όλοι fake
Τίποτα δεν έχουνε να λέει
Μόνο για τα ντρόγκια, τα χρυσά τους και την ψεύτικη ζωή τους, όλοι ίδιοι
Έφερα τον γαμημένο λόγο που τους καίει (wow)
Αδερφέ, δε βιάζομαι, ο χρόνος δείχνει τι είναι σημαντικότερο
Απλά πιστεύω πως η μουσική είναι μάνα μας κι αξίζει να 'ναι κάτι ομορφότερο
Αγάπησέ με, σίγουρα δεν είμ' ό,τι νομίζεις
Σίγουρα δεν είμ' ό,τι καλύτερο έχεις δει
Απλά κρατάω ένα τετράδιο με ανασφάλειες
Κι απόψε θέλω να το ξεφυλλίσουμε μαζί
Μετράω χρόνια μ' αφραγκίες και σερί
Χτίζω το κάστρο το πρωί και την αυγή έχει χαλάσει
Σ' αυτό το πρόβλημα που ονόμασες ζωή
Ό,τι αγαπήσεις πιο πολύ κάποια στιγμή θα σε ξεχάσει
Είχα το χρόνο μου και το 'νιωσα νωρίτερα
Αυτό θα φταίει που με βλέπεις έτσι σήμερα
Δεν έχω ιδέα άμα το ήθελα
Αλλά ξεκίνησα απ' το τίποτα και πάω στα καλύτερα
[Chorus]
Είπα κανείς σας δε με ξέρει
Κι αν ποτέ αλλάξω να μου κόψετε το χέρι
Όλοι κάποιον παίζεται, όλοι κάποιον μιμείστε
Όλα θα φανούν όταν ο Ήλιος ανατέλλει (eh)
Είπα κανείς σας δε με ξέρει
Κι αν ποτέ αλλάξω, να μου κόψετε το χέρι
Δικό σας, από την εποχή της πόζας
Είστε όλοι ψεύτικοι, το κρίμα στον λαιμό σας