[Intro]
C-C-Chico on the beat
Λέει

[Verse]
Ήμουν μόνος στο δωμάτιο μου κλειδωμένος έκανα μαθήματα
Είχα πίστη αλλά αν δε νικήσεις δεν μπορείς να πεις πως έχεις τίποτα
Πάνω-κάτω είμαι πάλι μόνος, ώρες-ώρες χάνω τα μαθήματα
Μα έχω τώρα ανοιχτή τηv πόρτα γιατί έξω έμαθα καλύτερα
Είναι κάπου 2010, είναι κάπου δέκα χρόνια πίσω
Έχω γράψει ήδη δύο κομμάτια, ψάχνω τρόπο να ηχογραφήσω
Θα μου πήρε κάπου δύο χρόνια
Ύστερα από τόσο παρακάλια
Ω, Θεέ μου, ακούω τη φωνή μου κι ω, Θεέ μου είναι τόσο, χάλια
Ένα-δύο μήνες πιο μετά, η τύχη τη δουλειά της έκανε
Στο προαύλιο ο Trouf κι ο Βάγγος, τότε που ακομά ο Βάγγος έχωνε
Λένε «πάμε για κανά καφέ;», πες μου πώς μπορώ να το ξεχάσω
Από τότε κάθε μερά γράφω 100 μπάρες να τους εντυπωσιάσω
Έτσι γνώρισα δεκάδες τύπους, ο καθένας ένα νέο πλάνο
Όλοι στη χρονιά μου πάνω κάτω κι όλοι μοιάζαν δέκα χρόνια πάνω
Ερωτεύτηκα ακαρίαια και με τράβηξε αυτό το μυστήριο
Έκανα ασκήσεις για ραπ πριν από τις ασκήσεις για το φροντιστήριο
Σαν να ζούσα μια διπλή ζωή, δύο τετράδια στην τσάντα μου
Πως να μπορέσω να έχω στυλ, όλα τα ρούχα μου τα 'παιρνε η μάνα μου
Οι πιο πολλοί, για να είμαι ειλικρινής, δεν το πιστεύαν ότι μπορώ να χώσω
Άμα τους ρωτήσεις τώρα πώς τα πάνε θα σου πούνε δεν ασχολούνται τόσο
Τα κομμάτια μου έστελνα σε ράπερς να μου στείλουνε την άποψή τους
Να μου πούνε αν έχω τις μπάρες, όμως δεν απάντησε κανείς τους
Αυτό μ' είχε πληγώσει καταβάθος, όμως έτσι, έστω καταλάθος
Δε λογάριασα την άποψή σας, αν την είχα ακούσει θα 'χα κάνει λάθος
Σουρωμένος και εκτός ορίων να με κοροιδέυει η παρέα απλά είπα αυτό το χέρι θα τα καταφέρει και αυτή η χώρα θα παραμιλάει
Με ρωτάνε άμα το θυμάμαι, χα-χα τι αστείο, τι αστείο όντως
Τι αστείο ήταν που ήμουν τόσο πίτα αλλά ό,τι είπα βγήκε αλήθεια όντως
Κάπου στο λύκειο η μάνα μου πήρε για πρώτη φορά τα χαμπάρια της
Κι η μάνα μου έχει κοινά με την πόλη γιατί το έχω κάνει για χάρη της
Σαν τη μαμά μου κι η πόλη δεν πέφτει για ύπνο χωρίς το καμάρι της
Σαν τη μαμά μου κι η πόλη γεννάει τους στίχους μου στο μαξιλάρι της
Απ' τα freestyle στα πάρκα κι από τα μεθύσια στης πόλης τα κτήρια
Από τις τριάντα συναυλίες που δεν είχαν ούτε δέκα εισιτήρια
Πώς καταλήξαμε ως έδω;
Να μ' ονομάζουν εμπορικό
Να λένε δε αγάπησα το Hip-Hop
Α γαμήσου, είμαι ο Bloody Hawk
Έχω πληρώσει με αίμα να πάρω τον χώρο μου μέσα στο γήπεδο
Θέλω εφ' όρου ζωής χορηγία από κάθε αιμοδοτικό σύλλογο
Με τη ζωή μου το πλήρωσα, με τη ζωή μου πληρώνω ακόμα
Υπογράφω με την Universal αν μου δώσει πίσω 25 χρόνια
Τους δικούς μου δεν πουλάω τώρα, μαζί στη νίκη και μαζί στην κρίση
Ομάδα που νικάει δεν αλλάζει και ομάδα που 'χει χάσει θα νικήσει
Με ρωτάνε ποιος παραγωγός και ποια εταιρεία σπρώχνει το μολύβι μου
Δεν καταλαβαίνεις; Ό,τι βλέπεις το έχω κάνει μόνο εγώ κι οι φίλοι μου
Δεν ιδρώνει το μαντήλι μου, δεν τελειώνει το καντήλι μου
Δε σε βλέπω σαν αντίπαλο μου αν δεν έχεις λίγο από την ύλη μου
Είναι κάπου 2010 μα τα χρόνια φεύγουν τόσο γρήγορα
Ω, Θεέ μου, ακούω τη φωνή μου και ω, Θεέ μου, έχω κάνει βήματα
Θα το κάνω για τον Epel, τον Φώτη, τον Btk, τον Τόλη, τον Haik, τον Ρόη, τον Κώστα, τα παιδιά, τον Bold και τον Μηνά και όσους φέραν το Hip-Hop στην πόλη
Ξέρω τη φράση καιρό, απλώς καπώς αλλιώς την κατάλαβα σήμερα
Ο καθένας έχει ένα hit αλλά κανείς δεν έχει ένα χτύπημα
Κι όλο λεώ θα το σταματήσω, κι όλο λέω θα το παρατήσω
Κι όλο κάνω ένα βήμα παραπάνω, κι όλο πάω ένα βήμα πίσω
Κάθε μέρα η αποτυχία ψιθυρίζει πως πέφτει η αυλαία μου
Κάθε λέξη που 'χω γράψει είναι φαβορί για να είναι η τελευταία μου
Φτάνει, το άγχος κι η υπερανάλυση θα με τρελάνει
Κι όλο πέφτω, δεν προσέχω κι όλο τρέχω κι ό,τι βλέπω δε μου κάνει
Πάλι το μέλλον φαντάζομαι σαν να το βλεπω από την αρχή
Έχω γράψει ήδη δύο κομμάτια, θα τα ηχογραφήσω κι όπου βγεί