[Verse 1: FANN]
Ναι
Τι  σημασία θα 'χει, φίλε;
Το  να χάσω την ώρα που φωνάζεις «μείνε»
Γενναία καταραμένη, μαζί της ένα γίνε
Άλλη επιλογή δεν έχεις, τώρα στο σκοτάδι, κρίνε
Κρίνω  και αφήνω όλες τις αναμνήσεις που 'κρυβα στον εαυτό μου
Τώρα  το μυαλό μου ταξιδεύει σε άλλο διάστημα
Μείνε μαζί μου για πάντα και νίωσέ ασχημα
Κυκλωμένος  από φαντάσματα και να 'ταν μόνο σήμερα (σήμερα)
Γίνεται για πάντα και 'χω απείρα
Κουπλέ να δώσω για να δώσουν κώλο, όσο τους ποδοπατάω και φεύγω χωρίς να νιώσω
Μίλησαν για κάψουλες, για καταστροφές
Για  γρήγορες στροφές και ψυχές άψυχες
Το παιχνίδι απ' την αρχή ήταν στημένο
Το τρένο κάηκε, μα ακόμα περιμένω
Πόσο φυσιολογικός μου ζητάς να 'μαι, γιατρέ;
Βάλε τα χάπια σου στο στόμα
Εξακόσια δέκα ζάχαρο και είμαι 'δω ακόμα
Θα 'θελα να 'μαι σε κώμα, θα 'θελα να 'μαι σε τάφο
Μου αρκεί να μάθω ότι έτσι [?]
Όσο ζητάγαν φήμη, πόνο τους έδωσα
Ο μεγαλύτερος μου εχθρός μου είμαι εγώ
Σπάω το θερμόμετρο στου παγετώνα το χάμο
Είπα όσο αναπνέω η Chemical θα γαμάει
Και δεν βλέπω κάτι να με χαλάει
Εδώσα στη καριόλα τα φτερά μου να πετάει
Τώρα πέφτει και χάρηκα που γυρνάει
Ναι, και χάρηκα που γυρνάει (γυρνάει)
[Bridge: Apethantos]
Chemical Business κώδικος
Και πάει

[Verse 2: Apethantos]
Προκλητικά ανεβοκατεβαίνουν έντασης
Δεν αντιδρά, πέφτουν [?] συσπάσεις
Οργανισμός με νευρικές αναταραξεις
Χάος, μπίζνα χημικών
Ένα μεγάλο πρόβλημα
Ένας χαρακτηριστικός ήχος μεσάνυχτα
Να ακολουθάει και με πνίγει τα χαράματα
Σε ένα κουκλοθέατρο κούκλες γεμάτες ράματα
Δεν αμφιβάλλω, σίγουρα άλλαξαν' τα πράγματα
Έχεις κοιτάξει την πανσέληνο καταμάτα;
Πέφτει ομίχλη όμως υπάρχω και είμαι πίσω σου
Η ώρα που αλλάζω πρόσωπο, πονάει, γαμά τα
Μη γυρίσεις να με κοιτάξεις, είναι μειον σου
Τερατογέννεσι, γένα, μορία Hannibal
Τα πρότυπα της nemesis, ο φόβος σε τετράστιχα
Παράξενη και μπερδεμένη ατμόσφαιρα
Κάτω απ' το σεληνόφως μαρμαρωμένα εξάδυμα
Κενός ουρανός, ζούμε τη πτώση των αστρων
Κι αν η ελπίδα είναι βασίλισσα σε κάστρο
Ελευθερώνω τον δράκο μόνο και φεύγω, μάγκα
Τώρα στη μάχη έχω [?], αυτή θα κοιτάει για πάντα
Να εμφανιστώ ξαφνικά στον ύπνο της μορας, το 'πα
Και θα το κάνω [?], για πάντα θα κλείσουν τα φώτα
Έχουμε τον [?] βαθύ στο μουνί της ντάμας καρφωμένο, ότι πιο εθιστικό και αρρωστημένο (αρρωστημένο)