متن آهنگ پیشکسوت از سهراب ام جی؛{مقدمه}؛
بخونم ورس سه رو
هَه هَه
پُررو

؛{قسمت ۱}؛
شاگرد اول درس خیابون
میترسیدن ازش از بچگیاشون (آه)
بره میبرد تو بر و بیابون
الان آدم حسابی شده، باس دس بدی باشون
تجربه بالا، پیر شیر مشتا
سلطان آسفالت قیر زیر کفشاشه
جا نمیزنه هوا پس بشه
تازه گل کاشته و میگن الان فصلشه (پَ)
حرفش سند لفظ خالی نیست
سریع زود جنبیده تو یه لحظه خوابیدی
این روزگار هم تلخه و مزه جایی نی
ولی باز هم میگیره اون دست پایینیو
هر چند داره درس پس میده
اون کشور هم نیس ولی پرچمداره
اینا همه میگن دست به قَمه ن
ولی سلامتی اراذل لفظ قلم (آره)
کله ها پر مغزه ورم داره
گوشاشون از زبوناشون خسته ترن آخه
اینجا به کسی رو نمیدن
یه خونه بی دره که قانوناشون جور دیگه ن (ببین)
اینا پندای پیشکسوته، بحث ارباب و پیشخدمته
تن به ریسکش نده
هر حرکتی واسه نونه
چشا یه کاسه خونه
سقفش هم آسمونه
(هــــــی)
؛{همخوان}؛
این نخاله ها الکی ترسیدن
نمیدونن دارن نَسَخی پس میدن
میگن کوچه مال کف خواباس
انگار بگی جنگل هم مال کفتاراس
این نخاله ها الکی ترسیدن
نمیدونن دارن نَسَخی پس میدن
میگن کوچه مال کف خواباس
انگار بگی جنگل هم مال کفتاراس

؛{قسمت ۲}؛
هی گفتن بهم طرفش نرو نه
وقت طلاس داداش ترس تلفش نکن
چون این جاده پیچ واپیچه راه زیاده
نمیرسی تهش دست خالی پاپیاده (نه)
به خیال خامشون هم ترسوندنم
که صرف نظر کنم از خوندنم
آره از موندنم توی اوج کار
میدونن زاخاری که گنگ بود و گنگ بود منم
میخوای بام طرف شی بیا بسملله
توی لیست گشتم و نبود اسمت لاش
تاج داری اصن شما استقلالی
من بالا آوردمت تو استفراغی
اینا عددی نیستن بخوای جمعشون کنی که
دهنشون پره ولی مغزشون تُهی ـه
دستشون خالیه و لفظشون کُری ـه
هشتشون گرو نُه ـه
شرشون سُریه
جدیدا الکی لفظ میان
اینا اگه منو ببینن که دوتا عکس میخوان اینا بام
فن بودن الان دم در آوردن
یه کلمه بگن ته جمله رو خوردم
بدو دنبالم تندتر و تندتر
دیر برسی گرگا دمبه رو بردن
تو زرنگ نیستی فقط فک میکنی
انقد مزه نریز چون ماها سِک میخوریم
(بیا، ام جی)
؛{همخوان}؛
این نخاله ها الکی ترسیدن
نمیدونن دارن نَسَخی پس میدن
میگن کوچه مال کف خواباس
انگار بگی جنگل هم مال کفتاراس
این نخاله ها الکی ترسیدن
نمیدونن دارن نَسَخی پس میدن
میگن کوچه مال کف خواباس
انگار بگی جنگل هم مال کفتاراس

؛{پایانی}؛
کل شهر با ماس
فاز شهرداراس(آره)
میگن پرچم بد بالاس
بهم گفتن تو خیابون بجنگ و
ولی خورد همه تیراشون به سنگ و
حرفام همیشه مسموم بودن
تو درس خیابون فقط خرخون بودم من