Anser
Εδώ και πάλι στα περίεργα μου
Γεμίζω τα τετράδια μου
Έργα τέχνης δικά μου
Κάποιοι ταυτίστηκαν με αυτά εμένα άπλα άμυνά μου
Μπουκάλι στον ωκεανό ταξιδεύει το μήνυμα μου
Εγώ καράβι που βουλιάζει καιρό
Εσύ στον άνεμο φτερό, πως να κάτσει να βγει συνάντηση;
Αν θες απάντηση δεν είναι στο όνομα μου
Λείπει ένα γραμμα αν νομίζω αν ισχύουνε τα αγγλικά μου
Βάζω τις λέξεις σε σειρά, τη ζωή μου τη χάνω
Αυτό δεν είναι δουλειά μου, μα πιο καλά απ'αυτή το κάνω
Δεν έχω πρώτο ούτε βήτα πλάνο
Με δόντια και με νύχια απλά κρατιέμαι από πάνω
Δεν έχω λόγια να τους πω, να τους πείσω
Μια παράκληση μόνο να μη χτυπάτε από πίσω
Έχω να πάω μπροστά, είναι πολλά εκεί να ζήσω
Και βαριέμαι για πάρτη σας το κεφάλι να γυρίσω

Όταν σε σκέψεις χάνομαι..
Ψάχνω την άκρη να βρω συχνά
Με πιάνουν τα περίεργα μου
Μπλέκω τη λύπη με τη χαρά μου
Τα σύννεφα μου γίναν πυκνά
Με πιάνουν τα περίεργα μου
Η λύση μερικές φορές σαν βλήμα
Δεν τη βρίσκω, δεν σκέφτομαι καθαρά
Με πιάνουν τα περίεργα μου
Δεν μοιάζω τόσο μ'άλλους γιατί
Τον εαυτό μου έχω βρει και έχω χαθεί
Μέσα στα περίεργα μου
Λόγος Απειλή
Μειώνω μόνος μου την όραση
Την κόλαση δεν θέλω να δω
Σαν ήλιος ανατέλλω, δύω για να αμυνθω
Είναι κρύο το πεδίο και στα δύο εγώ
[?] ωκεανός, ναυαγώ να με βρω
Καθείς μας κουβαλάει το δικό του σταυρό
Γυρεύω να ξεσταυρωθώ, όχι το να σταυρωθώ
Κανείς δεν μου χρωστάει, ούτε κάπου χρωστώ
Έχω φίλους, δεν ανοίγομαι σε κάποιον γνωστό
Με πιάνουν τα περίεργα στο νου που και που
Και έχω την ψυχολογία πληγωμένου αϊτού
Κρύβω την ελευθερία στις γραμμές του χαρτιού
Εγκλωβίζομαι. Πως να τη πάω παντού..
Αυτή η κατάρα του ραψωδού
Γι'αυτό λοιπόν την κάνω απ'το πλάνο καλού κακού
Χαμένοι στις οδούς του ουρανού
Και όταν πέφτει το αεροπλάνο δεν ζητάω την βοήθεια της αεροσυνοδού