[Verse 1]
Φιλοσοφία ζωής, δεν μας φοβίζει τίποτα πια και κανείς
Τα πάθει μας μόνο κι εμείς
Χαράξει διαδρομή στο λαβύρινθο της εποχής μας
Αποφεύγοντας το κέρβερο, φύλακα της φυλακής μας
Κακές σκέψεις, επισκέψεις μας κάναν συχνά
Παρ' όλα αυτά τα βήματα μας στη γη πιο βαριά πατούσαν
Βρεθήκαμε σε τόπους ξένους, δεθήκαμε μ’ ανθρώπους τέτοιους
Που οι ματιές τους μας κάναν ευτυχισμένους
Μοιράσαμε και φάγαμε πακέτα, γυρίσαμε απ' τη τρέλα
Όλα για τον τζόγο κι όλα για μία γυναίκα
Εξαρτημένοι απ' τα πάθη μαθή-ματα ζωής
Μάθαμε κάτι, πρώτα φωτιά κι όλα στάχτη μετά
Τα παίξαμε όλα σε μια μπιλιά, κόμπος στο λαιμό μας
Θηλιά, και τα μυαλά μας στα κιγκλιδώματα
Για μας υπάρχουνε μόνο δυο χρώματα, μαύρο ή κόκκινο
Ποντάρει σ’ ένα ταυτόχρονα διάλεξε όροφο

[Chorus]
Δεν μας φοβίζει τίποτα πια και κανείς...
(Τι;) Φιλοσοφία ζωής!...
Τα πάθη μας μόνο κι εμείς...
(Τι;) Φιλοσοφία ζωής, φιλοσοφία ζωής!...

[Verse 2]
Πήραμε την ζωή μας στη πλάκα
Χαμογελάγαμε όταν βλέπαμε νερά μέσα στη βάρκα
Ήμασταν πάντοτε ατάραχοι μπροστά στη καρμανιόλα
Την καρδιά μας δεν την άγγιξε ποτέ καμιά καριόλα
Είδαμε φίλους στο κουτί, μάθαμε δεν υπάρχει απάντηση
Άμα ρωτάς γιατί θα σου απαντήσει η ζωή με σιωπή
Και δάκρυα, η κόλαση για 'μας εδάφη πάτρια
Περνάγαμε συχνά για ένα γεια μ' ανοιχτά τετράδια
Το τέλος μας, το ξέρει ο διάβολος γάμα το πεπρωμένο μας
Σκηνοθεσία ζωής, μίσος και έρωτας
Κι όταν ρωτήσανε ποσό, "Πόσα θέλετε; Πείτε."
Κωλοδάχτυλο στη μούρη τους, "Το ραπ μας δεν πωλείται!"
Η μουσική μας δεν έγινε στιγμή το μαγαζί μας
Κι η τιμή μας δεν ορίζετε όσο το ραπ είναι η ζωή μας
Βουτιά θανάτου μοιάζει σ' αγριεμένη θάλασσα
Πολεμιστές ζωής, μας γέννησε μήτρα σπαρτιάτισσα...
[Chorus]
Δεν μας φοβίζει τίποτα πια και κανείς...
(Τι;) Φιλοσοφία ζωής!...
Τα πάθη μας μόνο κι εμείς...
(Τι;) Φιλοσοφία ζωής, φιλοσοφία ζωής!