[Intro]
Sample

[Verse 1: Μάνι]
Δρόμοι γεμάτοι ντροπή
Αγγελοί πέφτουν απ' τα σύννεφα σαν να 'ταν βροχή
Διακοσμούνε τις κεραίες για το κτήνος από πίσω μου και νοιώθω τροφή
Είδα το φίλο μου να γίνεται εχθρός, τι να πει;
Μία και δύο, γι' αυτό και μέσα μου νοιώθω το κρυό, δεν
Εμπιστεύομαι τη μάνα μου, δεν είναι αστείο, δεν
Γύρω περίπολουν σωτήρες
Οι φύλακες του κράτους τους με κόκκινες σειρήνες και μπλε
Κολλημένοι μες στην κίνηση
Χαμένοι μέσα στη μετάφραση, γέννα μες στο μίσος ειναι μύηση
Το τι γεννάει ο κώλος της Βίσση είναι είδηση, αλήτες
Δε βγαίνουνε στο πάρκο, παίζει πίεση
Τόσα κτήρια
Πόσα εκατομμύρια στριμωγμένα στη γυάλα, πνίγονται στην παλίρροια
Εγώ πιστεύω πως το τέλος θα 'ρθει σύντομα, το θέλω
Φοβάμαι το παρόν, όχι το μέλλον
Πλανήτης Γη, ευάλωτο σημείο μες στο σύμπαν
Μετά μόνο σιωπή, δίχως πίκρα
Μες στην Αθήνα κολάδικα μαζεύουν τα παράσιτα ώστε να μη χαλάνε τη βιτρίνα, νέοι
Μόνο τη φράντζα, ποζά στην καφετέρια το όργιο
Κάνει φίλους απ' το πληκτρολόγιο
Παιδάκια, γίναν ένα φύλο όλα με την ίδια φάτσα
Το ζούνε δύο ώρες τη 'βδομάδα
Εy, yo, εδώ κλειδώνω τη συχνότητα
Πάρε μου μια πίπα να πέσει η δημοτικότητα
Πριν βγάλω τα μάτια σου με την πένσα μου
Και σου βάλω Πετσούκη να πήξεις μες στην ποιότητα
Με λένε Μάνι, η έδρα μου Πετράλωνα-Κουκάκι
Πετράλωνα και μπαίνω στη μάχη
Δεν πήρα τίποτα πίσω, πίσω μου υπάρχει
Μια λεγεώνα από δαίμονες και λάθη
[Chorus: Μάνι]
Δεν πήρα τίποτα πίσω, μα πίσω γύρισα
Δεν είχα στήριγμα πίσω μου μα δε λύγισα
Είναι πουτάνες οι νύχτες αλλά τις νίκησα
Είδα τα λάθη μου τότε και σ' αυτά πίστεψα
Δεν πήρα τίποτα πίσω μα πίσω γύρισα
Μόνος εναντίον πολλών, μα το συνήθισα
23 έτη επάνω στον πλανήτη σας
Κι όμως πότε δεν ταυτίστηκα με τον κύκλο σας

[Verse 2: Κακοήθης]
Και δε θα φύγω, πριν φύγεις κι ελπίζω να νοιώσεις λίγο
Εδώ η συννενόηση ασφυκτιά, φωνάζει «Επείγον»
Είμαι μέλος της πόλης και συγκρατούμενων κατοίκων
Συγκατοικώ με μια γενιά χαζών πιθήκων
Τόσα λόγια, που τόσα χρόνια
Μείνανε μέσα μου την ώρα που εσύ το βάλες στα πόδια
Τις περισσότερες φορές τ' αντιλαμβάνομαι
Πως χάνομαι κι οι άνθρωποί μου ούτε καν μ' αισθάνονται
Σου εύχομαι, βλάκα, να γαμιέσαι παντού και πάντοτε
Πες μου πώς φτάσαμε μονάχοι εδώ, συγκάτοικε;
Κάτι θα κάηκε και πάλι τα ξεχάσαμε
Και πάλι αράξαμε και πάλι κάτι κάψαμε
Άσε με να πάρω ανάσα, έχω πνίγει
Δε με κερδίζεις και δε μ' αντιπροσωπεύει η τιμή
Θα βάλω μια γρια πούτανα να σε καταραστεί
Πες μου ποιος είσαι, μουνί, να πάρεις πούλο κι εσύ, κι εσύ
[Chorus: Μάνι]
Δεν πήρα τίποτα πίσω, μα πίσω γύρισα
Δεν είχα στήριγμα πίσω μου μα δε λύγισα
Είναι πουτάνες οι νύχτες αλλά τις νίκησα
Είδα τα λάθη μου τότε και σ' αυτά πίστεψα
Δεν πήρα τίποτα πίσω μα πίσω γύρισα
Μόνος εναντίον πολλών, μα το συνήθισα
23 έτη επάνω στον πλανήτη σας
Κι όμως πότε δεν ταυτίστηκα με τον κύκλο σας

[Verse 3: Ε.Π]
Μονάχα εκφράσεις νευρικές, σκέψεις αρνητικές
Λάθη, τύψεις, ενοχές, πίεση, φόβος και στρες, άγχος
Τέσσερις τοίχοι, υπεκφυγές
Γαμώ την τύχη μου, παντού την ψάχνω μα τη ρουφά ο καμπινές, άκου
Πατώ στου τραίνου τις γραμμές
Κολλήσαμε σε λάθη ν' αναζητάμε το χθες
Είτε φταίω είτε φταις το μήνυμα είναι σαφές
Είμαστε μόνο κουκκίδες σ' ένα σύμπαν αχανές, κάπου
Στον πυθμένα, σε κάποια γωνιά του πάτου
Στην άκρη του μυαλού μου κάθε νύχτα ακούω φωνές
Και δεν ανήκω στο μοτίβο του κεφάτου
Έχω προβλήματα, δε μου τα λύνει ο φραπές, άκου
Δε γουστάρω να παίζω τον ρόλο κάποιου
Αυτά είναι για καβατζώμενους τύπους κι αδερφές
Κι όταν ξεφύγω άπ' το μνήμα αυτού του τάφου
Τα λόγια μου θα γίνουν για άθεους προσευχές
[Chorus: Μάνι]
Δεν πήρα τίποτα πίσω, μα πίσω γύρισα
Δεν είχα στήριγμα πίσω μου μα δε λύγισα
Είναι πουτάνες οι νύχτες αλλά τις νίκησα
Είδα τα λάθη μου τότε και σ' αυτά πίστεψα
Δεν πήρα τίποτα πίσω μα πίσω γύρισα
Μόνος εναντίον πολλών, μα το συνήθισα
23 έτη επάνω στον πλανήτη σας
Κι όμως πότε δεν ταυτίστηκα με τον κύκλο σας

[Verse 4: Styl Mo]
Αθήνα πόλη ηδονής και φιγούρας είναι
Στον ρυθμό της κόλασης, θα με δείτε κάτω
Φίλε, ο ουρανός δεν προσγειώνεται
Το 'κανα όπως γίνεται και τώρα κάτω στη Γη ταξιδεύετε
Βαρέθηκα να γερνάει το πρόσωπό μου
Προς τον θάνατο πάμε, μωρό μου
Πώς μπορώ; Τόσο τρυφερά γκρεμίζω
Πόσο λες να μπορώ, πόσο, πόσο να σε- σαν τσιγάρω να σε σβήσω
Οι γείτονες με πήραν μάτι και με κρυφακούν
Μου λένε «Μο, χώσε πιο δυνατά» για να μ' ακούν
Φοβάμαι μην κλέψουν τις ρίμες μου μετά πλουτίσουν και γίνουν αυτοί εγώ
Ο φόβος μου ανησυχίες για τον διπλανό
Για ποια ελπίδα;
Αθήνα βασισμένη, παγωμένη μπύρα και εφημερίδα
Ξένοι μεταξύ μας, στο κεφάλι πάνω θα σου φέρω τη σανίδα
Γαμώ όλη τη χώρα σου, φασίστα
Κορέστηκε η γεύση
Για τα λεφτά γίνονται όλα, στο διάολο, πώς καταντήσαμε έτσι;
Στον πόνο του άλλου πάνω κατουράμε
Άνθρωπο θα φάμε αν πεινάμε
Αφού βλέπεις αρέσει
Άνθρωπο θα φάμε, μ' αρέσει

[Chorus: Μάνι]
Δεν πήρα τίποτα πίσω, μα πίσω γύρισα
Δεν είχα στήριγμα πίσω μου μα δε λύγισα
Είναι πουτάνες οι νύχτες αλλά τις νίκησα
Είδα τα λάθη μου τότε και σ' αυτά πίστεψα
Δεν πήρα τίποτα πίσω μα πίσω γύρισα
Μόνος εναντίον πολλών, μα το συνήθισα
23 έτη επάνω στον πλανήτη σας
Κι όμως πότε δεν ταυτίστηκα με τον κύκλο σας

[Outro: Μάνι]
Δεν πήρα τίποτα πίσω, μα πίσω γύρισα
Δεν είχα στήριγμα πίσω μου μα δε λύγισα
Είναι πουτάνες οι νύχτες αλλά τις νίκησα
Είδα τα λάθη μου τότε και σ' αυτά πίστεψα
Δεν πήρα τίποτα πίσω μα πίσω γύρισα
Μόνος εναντίον πολλών, μα το συνήθισα