[Verse 1: Ε.Π.]
Τα λόγια είναι περιττά, δεν παλεύεται άλλο πια
Το ποιος φταίει δε με νοιάζει, στο καλό, να 'σαι καλά
Δεν τρέχει, δεν πειράζει, εξ άλλου ξέρω τη δουλειά
Όλα έρχονται και φεύγουν ακριβώς σαν τα λεπτά
Πέρασε η ώρα, πρέπει να φύγω ξανά
Νοιώθω να με πιέζουν στο στομάχι με καρφιά
Θυμάμαι λέξεις και μου γυρνάνε τα άντερα
Μου σκάν' εικόνες όταν ήμασταν παιδιά
Να γράψω καθετί που είναι μες στο κεφάλι μου
Κάθε παράνοια που πνίγω μες στη ζάλη μου
Ένας πλανόβιος κι εγώ μέσα στην πλάνη μου
Χρόνος δε μου 'μεινε να βγω απ' το σκοτάδι μου
Χρόνος δε μου 'μεινε για να σε νοιώσω, αγάπη μου
Και τρέχω στα τυφλά μπας και γλυτώσω από τα λάθη μου
Για τελευταία φορά χαζεύω τα κομμάτια μου
Κι εύχομαι ποτέ να μη σε ξαναδώ στα μάτια μου

[Chorus: Ε.Π. & Κακοήθης]
Άλλη μια νύχτα θα 'μαι πίτα κάτω από τον ουρανό
Κι όσο υπάρχουνε τ' αστέρια θα 'χω κάποιον να μιλώ
Έχω μεθύσει τον δικό σου αστερισμό
Έχω χάσει όλα τα βήματα, δεν ξέρω πού θα βγω
Άλλη μια νύχτα θα 'μαι πίτα κάτω από τον ουρανό
Κι όσο υπάρχουνε τ' αστέρια θα 'χω κάποιον να μιλώ
Έχω μεθύσει τον δικό σου αστερισμό
Έχω χάσει όλα τα βήματα, δεν ξέρω πού θα βγω
Άλλη μια νύχτα θα 'μαι πίτα κάτω από τον ουρανό
Κι όσο υπάρχουνε τ' αστέρια θα 'χω κάποιον να μιλώ
Έχω μεθύσει τον δικό σου αστερισμό
Έχω χάσει όλα τα βήματα, δεν ξέρω πού θα βγω
[Verse 2: Κακοήθης]
Με βρίσκεις λιώμα, 5 τα χαράματα σε κώμα
Δε με γνώρισες και δε μ' έχεις αναγνωρίσει ακόμα
Μαστούρα που έζησα και η σκύλα μ' έχει χρόνια
Επίδραση που σ' έχει στον Ήλιο να λιώνεις χιόνια
Κι είσαι μια ψόφια κούκλα πίσω από βιτρίνα
Σε ντύνουν όπως θέλουνε κι εσύ γελάς για χρήμα
Είσαι καλή και προσελκύεις κάθε θύμα
Τους φέρνεις δίπλα σου χωρίς να κάνεις βήμα
Αν ζούσα το '70 θα σου 'γραφα κάποιο ποίημα
Τώρα δε μιλάμε καθόλου αν δεν έχω σήμα
Ξεχάσαν όλοι κάπου εδώ να αγαπάνε
Τα συναισθήματα γίνανε πλήκτρα που χτυπάμε
Τα 'χω με μας, κάνε κάτι για μας
Είμαι φυγάς απ' την πιο σκατά του μίσους γενιά
Κι είσαι σκατάς και δε μοιάζω με 'σάς
Δεν έχω τρόπους γενικά κι είσαι νεκρός κλινικά

[Chorus: Ε.Π. & Κακοήθης]
Άλλη μια νύχτα θα 'μαι πίτα κάτω από τον ουρανό
Κι όσο υπάρχουνε τ' αστέρια θα 'χω κάποιον να μιλώ
Έχω μεθύσει τον δικό σου αστερισμό
Έχω χάσει όλα τα βήματα, δεν ξέρω πού θα βγω
Άλλη μια νύχτα θα 'μαι πίτα κάτω από τον ουρανό
Κι όσο υπάρχουνε τ' αστέρια θα 'χω κάποιον να μιλώ
Έχω μεθύσει τον δικό σου αστερισμό
Έχω χάσει όλα τα βήματα, δεν ξέρω πού θα βγω
[Verse 3: Rio]
Το μέρος που κρύβεσαι μοιάζει απόμερο
Εκεί σκότωσε τη χαρά το μεγαλύτερό σου όνειρο
Ένα όνειρο εφιάλτης, ένα καράβι που βουλιάζει λίγο πριν να πιάσει λιμάνι
Δώσε μου Σελήνης φως, μη με βυθίζεις στο σκοτάδι
Πόσο δε γουστάρω από τη στιγμή που ξημερώνει μέχρι τη στιγμή που νυχτώνει
Και πάλι, πόσο πεθαίνω αυτό το βράδυ
Πόσο με κούρασε το ρημάδι
Στοιχειωμένο δωμάτιο, ένα δαίμονας γυρνάει μέσα
Και παραμιλάει, μπέσα
Δε χάνω ελπίδα
Ανοίγω τα πανιά μου, παλεύω μέσα στο κύμα
Μου πέφτει τόσο βαρύ να ταξιδεύω στην αγωνία
Δεν έχω φοβίες μα οι σκιές περιμένουνε στη γωνία
Και θ' αφεθώ ελεύθερος να με αγκαλιάσουν
Μοιάζουνε όλα να 'χουνε το ίδιο χρώμα
Ένα γκρίζο θολό τοπίο
Κυκλοφορεί μια μυρωδιά στον αέρα σαν φρέσκο χώμα μετά τη βροχή και κάνει κρύο
Αν είναι δυνατόν, κοντεύω να τρελαθώ μέσα στην παράνοια
Μέσα στην καρδιά μου κρύβω το σκότος κι άλλον έναν Rio
Κάτω απ' την επιφάνεια στο γκρίζο της πόλης πορνείο
Ζωγραφίζω τις σκέψεις μου σε τετράδια
Δωρίζω το είναι μου σε φαντάσματα

[Chorus: Ε.Π. & Κακοήθης]
Άλλη μια νύχτα θα 'μαι πίτα κάτω από τον ουρανό
Κι όσο υπάρχουνε τ' αστέρια θα 'χω κάποιον να μιλώ
Έχω μεθύσει τον δικό σου αστερισμό
Έχω χάσει όλα τα βήματα, δεν ξέρω πού θα βγω
Άλλη μια νύχτα θα 'μαι πίτα κάτω από τον ουρανό
Κι όσο υπάρχουνε τ' αστέρια θα 'χω κάποιον να μιλώ
Έχω μεθύσει τον δικό σου αστερισμό
Έχω χάσει όλα τα βήματα, δεν ξέρω πού θα βγω