[Verse 1: Kako]
Δεν ξέρεις καν ποιος είμαι και για τι μ' έχω ικανό
Ο θάνατος σου είναι η ζωή μου, θα τραφούμε μ' αυτό
Παίρνω τον όπλο κατευθείαν απ' τον οπλοβαστό
Παρακαλάνε να τους είχα κόψει απλά τον λαιμό
Ποιος είσαι εσύ που με κοιτάς καλά, άνοιξέ μου να βγω
Πάρε τον κόσμο σου μέσα στον πιο τρελό πειρασμό
Δώσαμε έμπνευση σε MC's και αυτοί βγήκαν carbon
Τους είπαμε να διασκεδάσουν κι αυτοι πίνουν stedon
Είμαι από τη γενιά του μίσους, μην τη βλέπεις αλλιώς
Έλα να μπούμε μες στην τράπεζα μπας και δούμε φως
Εγώ χτυπάω στον ταμία που 'χει ντυθεί γαμπρός
Έχε τον νου σου για τους μπάτσους και σταμάτα να τρως
Δε θα πεθάνω βασιλιάς τόσο εύκολα
Κι αν δε σου μίλησα ποτέ, δε σε ξέχασα
Είχα μεγάλη καρδιά, δες πώς την έχασα
Ποτέ δε γράφω γι' αυτά που δεν ξεπέρασα

[Chorus]
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς

[Verse 2: E.P.]
Ρίξε στα μάτια σου λεμόνι
Σκότωσε την πουτάνα που 'χεις και σε κερατώνει
Πες στον φίλο σου γιατί και πετά τον απ' το μπαλκόνι
Πες του γείτονα να πά' να γαμηθεί, είναι όλοι φλώροι
Τα ραπ σου έχει αέρα, μα το σκάμε σαν μπαλόνι
Η τρέλα μου δεν πάει στα βουνά, καίει την πόλη
Η μάπα σου πιο μάπα από καρπούζι και πεπόνι
Σου 'σκάσαν τα στερητικά και σε 'πιασαν οι πόνοι
Σου ψυρίσαμε τα φταλέ και τώρα κλαις σαν πόρνη
Έχω βάλει κρυφή κάμερα στον τάφο σου καριόλη
Έχω λόγους να μισώ ότι αγαπώ και κάτι ακόμη
Η τρέλα που 'χω μέσα μου ποτέ της δεν τελειώνει
Ο λόγος μου συμβόλαιο, συμβόλαιο θανάτου
Αγάπα τον Ε.Π με τα ελαττώματα του
Αμάθειες γονέων που μπερδεύουν τα παιδιά σου
Αν φοβάσαι να κρυφτείς, μα πάλι θα με βρεις μπροστά σου
[Chorus]
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς

[Chorus]
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς

[Verse 3: Rio]
Ήταν στη γύρα μαζί μου πάνω απ' τα σύννεφα
Μα λύγισε η πουτάνα μια νύχτα και βάλε σύνορα
Γυρίζω πάνω από τη Γη μα δε νοιώθω τίποτα
Να πάρει το πουλί μου μια βόλτα να δει καλύτερα
Είμαι στη πόλη κενός από συναισθήματα
Το τόσο κολλημένο μυαλό μου μεθάει βήματα
Μέσα στη θύελλα, τόσο που το συνήθισα
Και τόσο παγωμένος, βαθιά το 'στειλα και γύρισα
Ήτανε τόσο θολά, μα μετά θυμήθηκα
Σαν δαιμονισμένοι γαμούσαμε την πριγκίπισσα
Έχω τα μάτια κλειστά, μα γαμώ το σύστημα
Σου σπάμε το κεφάλι στεγνά, πίσω από το ίδρυμα
Κρυμμένα σύμβολα μέσα σε πολυσύλλαβα
Πιστόλι μέσα στο κωλόμπαρο πάλι, σιγά μη πλήρωνα
Δε συγκρίνεις τους δαίμονες με τα δίποδα
Γυρίζω στα Πετράλωνα, νύχτα, μ' όλο το πλήρωμα
[Chorus]
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς

[Chorus]
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς