Δεν κάνω χάρτινα όνειρα, σκίζονται εύκολα
Οτι μισούσα πάντα υπεύθυνα το έφτυνα
Μη ρωτάς αν μπλοφάρω, να κοιτάς απ’το φάρο
Ελεύθερος σερφάρω, δεν ξέρω αν θα σε πάρω
Δεν αποκλείεται, η μοναξιά εννίοτε
Χτυπάει το βράχο σαν κύμα και διαλύεται
Γλάροι και βάρκες, μυαλό όχι αυτάρκες
Κρυφή μου όαση, όταν λείπω εκεί κόβω τσάρκες
Ο Πάνος ειπε να ακολουθήσεις τη λάμψη
Σε μια ευθεία η θλίψη προκαλεί κάμψη
Δε τη μισείς, μέχρι να σε βλάψει
Αγαπάς τον ήλιο, μέχρι να σε κάψει
Ο άνεμος μας πήρε την τέντα
Σκόρπισε τα φύλλα κι είχα κέντα
Οι φίλοι δεν βγαίνουν εύκολα πλέον εδώ, σαν κουβέντα
Και τ’ όνομα μου στα απωλεσθέντα

Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Δεν κάνω χαρτινα ονειρα, σκίζονται εύκολα
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Μην κάνεις χάρτινα όνειρα, σκίζονται εύκολα

Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Δεν κάνω χαρτινα ονειρα, σκίζονται εύκολα
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Μην κάνεις χάρτινα όνειρα