Przebudziłem się wewnątrz trumny
Opuszczanej w ziemię
Słonecznego zimowego poranka
Żałobnicy zebrali się wokół
Widziałem ich przez wieko, choć było zamknięte
Nie potrafię wytłumaczyć jak
Kilkoro niespodziewanych kochanków
W niezupełnie takich okolicznościach, na jakie liczyłem
Kiedy jakiś obcy czytał na głos mowę pogrzebową

"Cierpiał długo, w końcu odszedł
Jeśli jedno trzeba rzec..."
Ale urwał wpół zdania
Miałem dosyć bycia martwym
Wyskoczyłem z trumny
Wyglądając jak Zemsta Draculi
Chyba wyszło dość niezręcznie
Ale czymże jest żart pośród przyjaciół?

Powiedziałem, że czuję się już dużo lepiej
Chcę podziękować wam wszystkim za przybycie
Choć przedwcześnie, to i tak wiele dla mnie znaczy
Po czym zacząłem się śmiać, oni zaczęli się rozchodzić
I w tym momencie uwierzyłem w
Karmę, a na moich ustach uformowała się mantra
Ostatecznie to wróci
To wróci, wróci, ostatecznie
Odrodzisz się