Απ' της Αθήνας τα στενά
Οι Άλφα Γάμα και πάλι έρχονται μπροστά
Κάποιοι μας τραβάνε κάτω
Μα ερχόμαστε απλά στα ξαφνικά, απ' τα στενά
Ειν' η περίφημη τετράδα κάθε μέρα που περνά
Η περίφημη τετράδα ξαναχτυπά
Και άμα δεν το κατάλαβες, άκου το ξανά

Γέλως
Ξανά περίφημη τετράδα που πετά ψηλά ακόμα
Αφού ακόμα δεν τα καφέρνουνε
Να μας βουλώσουνε το στόμα
Κάποιοι έρχονται κοντά μας να μας ρίξουνε διχόνοια
Και όλο φεύγουν μακριά μας, απρόσωποι
Στα προβλήματα μας δίχως σημασία
Με προετοιμασία να αποδείξω τη δουλειά μας
Φέτος σημαίνει η χρονιά μας
Κι άστους να δικάσουν τ' ονομά μας
Άλφα Γάμα πρώτα απ' όλα
Είναι μέσα στη καρδιά μας
Κι γι' άλλον ένα χρόνο
Ηχογραφούμε για τ' αυτιά μας
Γι' αυτούς που θέλανε
Και νιώσανε την σκοτεινή πλευρά μας
Είναι ορισμένοι στην γενιά μας
Σύμπλεγμα οιδιπόδειο
Διατήρηση καρκίνου
Που μου κάθεται εμπόδιο
Μέσα απ' αυτό εκφράζομαι
Αναγκάζομαι δεν βάζω όριο
Δεν βιάζομαι
Και ας φαίνεται το κάστρο τους πελώριο
Στην έναρξη μάχης
Να 'χεις πάνω σου ιώδιο
Μια εποχή που η μουσική συνδέεται με το καλώδιο
Εκπέμπω το μικρόβιο
Μες το ηχολυρικό μου λεξιλόγιο
Σου κάνω όργιο
Και πάμε για τ' επόμενο το χώσιμο
Ανώνυμο
Δεν χρειάζεται επώνυμο για να αναφέρω αυτούς
Που μας φωνάζουνε φαινόμενο
Αναμενόμενο δρόμενο
Άγνωστοφοβία το ανερχόμενο
Κράτα μου χρονόμετρο
Ποτέ μου δεν κρατάω απόσταση από χιλιόμετρο
Μην φοβάσαι το υψόμετρο και πέτα μακριά
Μπες μέσα στη μουσική μας για να βγάλεις φτερά
Μόνο το κεφάλι σου να έχεις πάντα χαμηλά
Γιατί θα βρεις εμένα που είμαι λίγο πιο ψηλά
Ταραξίας
Δεν με ξέρεις τότε ρώτα
Ανεπιθύμητος στα μικρόφωνα όπως και πρώτα
Αφανής ήρωας πίσω απ' τα λαμπερά τα φώτα
Από μικρός στα κόλπα
Και κοίταξα να μάθω
Με καταστάσεις και σκηνικά
Τις σκέψεις μου να πλάθω
Να χάνομαι να γράφω
Σαν ζωντανός νεκρός βγήκα κι εγώ από το τάφο
Που μου 'χανε φτιαγμένο
Από τότε που γεννήθηκα
Και το προκαθορισμένο
Μέλλον μου απαρνήθηκα
Μπλέχτηκα και ελίχθηκα
Μέσα σε κόλπα λύθηκα
Μέσα στη νύχτα ανήθικα
Λίγους εμπιστεύτηκα
Και σε πιο λίγους ανοίχτηκα
Ώρες-ώρες κάθομαι και λιώνω
Το μικρόφωνο στα χέρια μου και χώνω
Ήρθα για να φέρω πόνο
Με μόνο σκεφτικό και μόνο
Να δώσω πίσω ότι μου δώσανε
Και να το εκπροσωπήσω
Δυο λόγια μόνο θα σου πω
Και θα σε πείσω
Άλφα Γάμα!
Το crew των αδελφών και κάνε πίσω
Το έζησα λοιπόν
Άσε με να σου εξηγήσω
Λοιπόν λοιπόν
Δεν είμαι προιόν δεν με λανσάρω
Κοζάρω και μπουκάρω
Στο μικρόφωνο τα λόγια μου ποτέ μου δεν φιλτράρω
Ποντάρω στο γάρο και πάω
Δεν συγχωρώ απλά ξεχνάω
Ρίμες αλήθειας ξερνάω
Και αν το λέω είναι αλήθεια δεν σε πάω
Φιλαράκο δεν σε πάω
Τα νεύρα σου σπάω καθώς σκάω
Με το υπόλοιπο crew
Πουθενά και παντού
Και αυτά που λες πούλα τα αλλού
Εισβολέας
Εν μέρει τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν
Χρειάζονται βοήθειας χέρι
Είναι η Αθήνα
Στις μέρες χαμένη πατρίδα
Σαν την Αμερική και την Κίνα
Υπάρχουν στάνταρ ανθρώποι
Που σκέφτονται της αλητείας τον πυρήνα
Αν ήταν να χάσω το φως μου στο ξημέρωμα
Θα ήθελα να ζήσω δυο ώρες από το γέννημα
Ένας τρόπος είναι ο Άλφα Γάμα κι ο άλλος δράμα
Ένας Αθήνα κι ο άλλος χάσμα
Δυστυχώς πακέτο παίζει
Δεν είσαι σωστός αν επιλέγεις λάθους τρόπους
Να αντικρύσεις το φως
Ξέρω να ζω όπως το 'χω μάθει
Για αυτό είμαι ωμός
Έχω πλάσει τον εαυτό μου στα στενά
Δεν την είδα κακός
Επειδή έζησα από 'σένα πιο πολλά
Είδα αδέρφια να σκοτώνονται από μπατσικά
Είδα το όνειρο να παίρνει φωτιά
Το μίσος έγινε φίλος
Και η καρδιά μου αναζοπύρωμα
??μόλο?? τη φύλαγα
Να γίνει από σπίθα φωτιά
Να κάνω θρύψαλλα εχθρούς που χτυπάν
Βλέπω στα μάτια μου οργή
Στο στήθος δίψα για καταστροφή
Βλέπω παιδιά στη στροφή
Είχα και θα 'χω ρίμες για το χαρτί
Πολυλογάς ήμουνα κύριος
Τον Είσβο και σου πέφτει βαρύ
Χρειάζομαι τον κόσμο μου
Όπως χρειάζομαι την ζωή
Χρειάζομαι τις ρίμες
Όπως χρειάζομαι το μουνί
Παλεύω να 'μαι αληθινός
Πάλεψε το και εσύ
Ζούμε στη πόλη
Που δεν άγγιξε ποτέ κορυφή
Εμπιστοσύνη στο κώλο σου μοναχά
Εκτός αν είναι γαμημένος κι αυτός
Ναι ξέρω το χρήμα είναι θεός
Εγώ όμως είμαι τρελός ραψωδός
Νομίζω ήμουν αλήτης ομώς ήμουν σωστός
Κρατάω γερά γιατί είμαι πολεμιστής
Πατάω γερά πάνω στο χώμα της Γης